Maandelijks archief: november 2011

Noedels!

Lamian 拉面 daoxiaomian 刀削面

 Met mian, noedels, bereid je zonder twijfel hét populairste gerechtje in China.
Ze waren reeds vanaf de Handynastie (206 v.Chr-220 na Chr.) het hoofdvoedingsmiddel.
In de Songdynastie (960-1279) bestonden al noodleshops, ze waren heel populair in de steden en waren dag en nacht open.
Worden Chinese noedels zoals in Italië gegeten dan dragen ze de naam ganmian
干面, droge noedels. Dit in tegenstelling tot de tangmian 汤面waar de pasta in een heerlijk bouillon baadt.

De meest gebruikte bloemsoorten zijn rijstbloem, bloem van mungobonen en, zoals bij ons, tarwebloem.
Maar de originaliteit van Chinese pasta ligt in de manier om het deeg te verwerken.
Ik zal het hier hebben over twee spectaculaire manieren om het deeg tot heerlijke noedels om te toveren.

Daoxiaomian 刀削面
lett. noedels met het mes geschild

Het deeg wordt grondig bewerkt en rond een rol tot een broodvormige deegmassa aangestampt.  Reepjes deeg worden dan boven een pot kokend water bliksemsnel met een mes van het “brood” geschild.
Een goede beschrijving van het proces luidt als volgt: “Eén noedel in het kokende water, één vliegend in de lucht, en één die net wordt afgesneden”. Een bedreven chef  kan tot 200 reepjes van 15 cm in één minuut “schillen”.
Deze noedelspecialiteit komt uit Shanxi en Shaanxi (centraal China) en wordt veelal opgediend als tangmian met verse groenten.

Lamian 拉面
lett. getrokken noedels

Het deeg wordt tot een lange cilinder gerold en wordt herhaaldelijk uitgerekt en geplooid om steeds dunnere pastaslierten te vormen. De uiteinden van het originele (dus niet bewerkte) deeg worden nooit gebruikt omdat de gluten er niet even egaal uitgelijnd is als in de middenste slierten. Dit proces is een spektakel op zich en daarom wordt het dikwijls in het restaurant vóór de klanten uitgevoerd.
Lamian wordt zowel opgediend als tangmian (met vleesragout) en als ganmian. In dat geval wordt de rauwe verse pasta samen met olie, chili, tomatensaus of vlees gewokt.
De beste lamian eet je in eettentjes die afkomstig zijn uit Lanzhou (Noord-West China).

Brussel  telt ook zo’n noedeltentje (nabij de Beurs): Au Bon Bol,  Paul Devauxstraat 9 1000 Brussel.
In Parijs eet je heerlijke noedelgerechtjes in: Les Pâtes Vivantes,  46, rue du Faubourg Montmartre   75009 Paris en 22, boulevard Saint Germain 75005 Paris.                                             

Als voorproefje een filmpje van You Tube

慢慢吃!manmanchi! 

Een boeiende verteller

Mevrouw Chiang Kai-shek. « De grootste man van Azië was zij.”


Vrijdag laatstleden woonde ik in de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis, Jubelpark Brussel, een bijzondere lezing bij over mevrouw Chiang Kai-shek.
De organisatoren van de lezing nodigden Philippe Paquet uit om zijn jongste boek te komen voorstellen: Madame Chiang Kai-shek. Un siècle d’histoire de la Chine.

Aanleiding tot die boeiende avond was de recente viering van het 100-jarig bestaan van de Republiek China (zie mijn blog 16 oktober 2011).
Deze herdenking stelt meteen een paradox in het licht: bij de stichting van de Republiek China in 1911 maakte Taiwan,toen een Japanse kolonie,  geen deel ervan uit; een eeuw later bestaat de Republiek China nog slechts in Taiwan…
Philippe Paquet is historicus en sinoloog,  journalist bij La Libre Belgique en lector aan de ULB en het ISTI. Hij werd die avond geïnterviewd door journalist Jacques Franck en het resultaat was een tegelijk levendig en ontspannen gesprek waarbij Paquet natuurlijk heel goed aan bod kwam. Franck merkte humoristisch op dat één enkele vraag van hem met een minutenlang antwoord van Paquet werd bejegend.

Paquet werkte acht jaar aan het boek en verrichtte daarvoor , zoals Simon Leys in zijn voorwoord schrijft “ un véritable travail de détective”.

Wie was mevrouw Chiang Kai-shek, geboren Soong Mei-ling?

Ze wordt geboren in Shanghai (1898) in een welgestelde familie en zal 105 jaar later sterven in New York (2003). Haar leven zal zich spreiden over drie verschillende eeuwen, een merkwaardigheid die Paquet graag beklemtoont.

Tussen 1907 en 1917 wordt Soong Mei-ling, samen met haar zus Soong Ching-ling, de latere mevrouw Sun Yat-sen, in de VS opgevoed. Chinese meisjes liepen in die tijd meestal geen school. Vader Charlie Soong wil dat zijn dochters een degelijke opvoeding krijgen en stuurt de zusjes Soong daarom naar de VS. Dat was bovendien niet zo evident voor jonge Chinese meisjes omdat het racisme in die tijd hoogtij vierde en zij , tot overmaat van ramp, in Atlanta (Georgia) belandden!
In Amerika bekeerde Mei-ling zich tot het protestantisme.
Haar opvoeding in twee culturen , de Amerikaanse en de Chinese, maakt van Mei-ling een polyglot die, naast chinees en engels ook een aardig mondje frans spreekt. Haar talenkennis zou haar , na haar huwelijk met Chiang Kai-shek (mandarijns: Jiang Jieshi
蒋介石) in 1927, als bemiddelaar doen optreden tussen haar land en de VS.
En dit op een keerpunt in de geschiedenis waar de sino-amerikaanse relaties voor China’s overleving van overheersende betekenis zouden zijn.


Juist daarom vindt Paquet mevrouw Chiang zo interessant en beklemtoont hij de rol die ze speelde in de geschiedenis, niet alleen in de geschiedenis van China maar ook in de wereldgeschiedenis. Zij is de eerste first lady die met alle groten van de XX° eeuw is omgegaan: Churchill, Ghandi, Roosevelt, Truman, Eisenhower, Johnson en Nixon.

Mevrouw Chiang was meer dan de tolk, de secretaresse en de vertrouwelinge van haar man. Ze was een ondernemende vrouw met veel macht en invloed, ze was een echte staatsvrouw! Een journalist schreef ooit: “De grootste man van Azië, is zij.”
In 1943 dwong mevrouw Chiang president Roosevelt de belofte af dat de Chinese grondgebieden die door  Japan  veroverd waren, en in het bijonder natuurlijk Taiwan, aan China zouden teruggegeven worden.

Indien de Amerikanen niet zo gefascineerd waren geweest door deze Chinese  vrouw die in de VS was opgegroeid, zou de steun van Washington aan de Guomindang niet zo massaal en duurzaam zijn geweest en zou de geschiedenis van China niet dezelfde zijn geweest…

Madame Chiang Kai-shek. Un siècle d’histoire de la Chine. Philippe Paquet.
Voorwoord Simon Leys, 2010, 776p. + 52 ill.
ISBN 9782070129362
Editions Gallimard, Paris