Miam!

Een kortverhaal van Shu Yi
De snacks van Huguosi
护国寺小吃

 De grote schrijver Lao She 老舍(1899-1966) was een kenner van het “Lao Beijing”, het Oude Beijing van voor communistisch China. Hij schreef tal van romans die zich in die periode afspelen zoals “ Rickshaw”, “Vier generaties onder één dak”, “Het Theehuis”.

Lao She’s zoon, Shu Yi舒乙 (°1935) is curator van het Beijing Modern Art Museum en tegelijk schrijver. Hij schreef in het bijzonder reeds verschillende boeken over zijn vader.

Zowel vader als zoon hielden veel van de Lao Beijing Xiaochi老北京小吃, de onpretentieuse maar o zo smaakvolle snacks die hen met weemoed deden terugdenken aan het vergane “ Oude Beijing”.
Ik vond een kleine tekst van Shu Yi en vertaalde hem voor jullie.

Huguosi Xiaochi 护国寺小吃

Shu Yi 舒乙
vertaald uit het chinees  door Maud Thiery

Onlangs heeft zich in de wijk Shijingshan* een filiaal van Huguosi Xiaochi gevestigd.
Enkele dagen geleden liep ik tijdens een wandeling langs de nieuw geopende zaak: een rij mensen stond voor het loket aan te schuiven. Zoiets zie je nu niet vaak meer.
De jaren van minerale insufficiëntie** zijn al heel lang voorbij, het fenomeen van de lange files is een zeldzaam zicht geworden.
Waarom stonden ze hier in godsnaam aan te schuiven om eten te kopen?

Jaren geleden opende, links van de superette De Overheerlijke Steranijs, een zaak met als naam 85°C Café.
Men verkocht er verschillende soorten verse baozi, en ook sandwiches, pizza’s, Japanse matcha…
Er was ook een grote variëteit aan dranken: op uitzondering van alcoholhoudende dranken, vond je daar alles.
Ik stond eens niet ver van de ingang en vergaapte me aan het café. Opeens stormde een troepje kinderen binnen, ze hadden een wespennest in hun handen. Ze kwamen net terug van school.
Ze schoven aan bij de lange rij wachtende mensen en, als hun groepje aan de beurt was, vochten ze onderling om als eerste allerlei te mogen kopen.
Ik keek toe en dacht toen:
“Shijingshan had behoefte aan zo’n food and drink!”
“Bajiaolu*** had behoefte aan zo’n food and drink!”
Een handelaar moet op zoek zijn gegaan naar een gepaste plek voor zijn zaak en hij installeerde zich hier!
Mensen eten elke dag gewone kost, of geroosterde eend (de geroosterde eend van  Bajiao Tianwaitian wel te verstaan)****. Hij wou hen een grotere keuze aanbieden.

Toen ik de mensen zag aanschuiven om eten te kopen, dacht ik: “85° Café heeft school gemaakt in zijn zoektocht naar een grotere diversiteit van alledaagse spijs en drank”.
85° Café is niet meer enig in zijn soort: schuin rechtover De Overheerlijke Steranijs superette, heeft Huguosi een filiaal geopend.

Bij het zien van de traditionele Beijingsnacks van vroeger met hun aparte smaak, beginnen de mensen te watertanden, ze willen ervan proeven.
Suikeroortjes 糖耳朵, oliebollen met crème奶油炸糕, miancha 面茶(zie vorige blog), rollende ezels 驴打滚(zie vorige blog), tang juanguo 糖卷果 (gecarameliseerde dadelpasteitjes), jiangzhi paicha 姜汁排叉(oliebollen met gembersiroop), sesamnoedels 麻酱面, snelgekookte lamsingewanden 爆羊肚, gebraden rundsvlees酱牛肉 ,…alle branden zich in op de oogbollen van de habitués!

Ik kijk toe en denk:
“Shijingshan had nood aan zo’n snackbar!”
“Bajiaolu had nood aan zo’n snackbar!”

* Wijk in het westen van Beijing, nabij Babaoshan
**Allusie op de grote hongersnood ten gevolge van de Grote Sprong Voorwaarts (1959-1961)
***Naam van de straat in de wijk Shijingshan
****Tianwaitian is een keten die bekend staat om haar heel goedkope geroosterde eend, Bajiao is de naam van de straat waarin het restaurant gevestigd is