Maandelijks archief: maart 2013

Duivels!

Buzadans in Yonhegong 雍和宫

Ik ben net terug uit Beijing waar ik dit keer rechtover de statige Lamatempel logeerde.

Voor een tweetal weken, op 13 maart, was de Lamatempel van Beijing, Yonghegong, “the place to be” . Daar werd naar traditionele gewoonte de jaarlijkse Buzadans vertoond.

“ Tempels zijn slechts ver in de bergen te vinden, hun paleizen steken uit boven de wolken” ,zegt men in China.
Alhoewel tempels dus zelden in centrum stad werden gebouwd, zijn er tal van uitzonderingen op die regel. Yonghegong is daar één van: die tepel is gelokaliseerd aan de 2° ring, dus centrum stad. De reden van die centrale lokalisatie is dat Yonghegong oorspronkelijk geen tempel was maar de huisvesting van de eunuchen tijdens de Mingdynastie.

In 1694 gaf Qingkeizer Kangxi dit paleis aan zijn zoon Yin Zhen, de latere keizer Yongzheng
雍正. Toen deze de troon besteeg, gebruikte hij dit paleis als een ontspanningspaleis. In 1725 gaf Yongzheng het paleis zijn huidige naam: Yonghegong雍和宫,“het Paleis van de Eeuwige Harmonie”. Later veranderde Yongzheng zijn paleis in een Tibetaans lamaklooster. Het klooster werd een verbinding tussen de centrale regering en de lokale Tibetaanse en Mongoolse regeringen en speelde al snel een belangrijke religieuse en politieke rol. De VI° Panchem Lama en de XIII° Dalai Lama logeerden er tijdens een pelgrimtocht naar Beijing.

Na 1949 ging het Lamaklooster in verval maar in 1961 kwam het Paleis van de Eeuwige Harmonie als eerste op de lijst van belangrijke, te beschermen monumenten. In de Volksrepubliek China herwon het klooster zijn politieke en religieuse rol: de X° Panchem Lama kwam er een tiental keer ter inspectie en ook om er belangrijke bouddhistische samenkomsten voor te zitten.
In  1981werd het officieel voor het publiek geopend.


Vandaag fungeert dit paleis niet alleen als Tibetaanse bouddhistische tempel maar ook als een belangrijke plaats voor culturele en religieuse uitwisselingen.

Sinds 1987 is de Buzadans in ere hersteld. Die dag, de 30° dag van de eerste maanmaand, is de climax van een acht dagen durende ceremonie tijdens dewelke de monniken niet alleen bidden voor vrede en voorspoed in het nieuwe jaar maar ook bidden  om onheil en geesten te bezweren.
Het woord Buza heeft een Mongoolse oorsprong en betekent “de duivels verslaan”.
Dit ritueel wordt gedurende een maand voorbereid en door jonge lama’s uitgevoerd daar het fysieke kracht en volhardingsvermogen vereist.
 

In de morgen van de 30° dag van de eerste maanmaand cirkelen de lama’s  rond de tempel met een gouden beeld van Maitreya, ook nog de lachende bouddha genoemd.
Om 15 uur verschijnt de lama en zijn gevolg, allen gemaskerd en gehuld in rituele kledij. Achter de opperlama slaan twaalf lama’s op trommels en cimbalen: het gevecht met de demonen is begonnen.

 
De lama’s begeleiden een skelet dat symbool staat voor de duivel. Het skelet wordt tot aan de zuidelijke poort van de tempel gedragen en in het vuur geworpen, onder het geprevel van bouddhistische schrifturen. Dan komen ze terug en delen ze de toeschouwers snoep uit om hun voorspoed toe te wensen.

Dit jaarlijkse ritueel trekt steeds meer toeschouwers.

Traditionele snack

Jianbing
煎饼

Jianbing is een traditionele snack die veelal ’s morgens als ontbijt wordt gegeten maar overdag ook nog te verkrijgen is, wat niet voor alle ochtendsnacks het geval is.
Een jianbing is een heerlijke, brosse pannenkoek die op een snel draaiende warme plaat wordt gebakken.


De pannenkoek wordt aan de hand van een penseel met dikke soyasaus bestreken.


Daarbovenop komt wat sla, een knapperige cracker, koriander, lenteui, pikante saus …waarna de jianbing tot een vierkant wordt geplooid en in een plastiek zakje aan de klant wordt aangeboden.

De jianbing zou “uitgevonden” zijn in de periode van de Drie Koninkrijken (220-280).
Zhuge Liang was de toenmalige kanselier van de provincie Shandong. Tijdens een of andere oorlog moest hij snel een middel vinden om zijn leger te voeden daar geen enkele soldaat nog in het bezit was van zijn wok! Daarom beval hij de legerkoks een deeg te maken van water en bloem en die uit te spreiden op een koperen plaat die boven een vuur werd gehangen. Dit gerechtje kikkerde de soldaten weer helemaal op. Het werd heel populair in de provincies Shandong en Hebei.


Nu nog is het heel in trek bij iedereen die bij een straatkoopman snel zijn honger wil stillen.
Het gerechtje is ongelooflijk lekker, verslavend…