Wang Anyi is een van de belangrijkste schrijfsters van het hedendaagse China. Ter gelegenheid van Europalia China kwam ze naar België. Zij is een grote dame, van hetzelfde niveau als haar reeds  overleden stadsgenote Zhang Ailing.
Wang Anyi werd in 1954 in Nanjing geboren maar verhuisde tien jaar later naar Shanghai waar ze nog steeds woont.
Ze schreef reeds veel realistische verhalen van vrouwenlevens. Haar meesterwerk is “The Song of everlasting Sorrow”.

Hier volgt een kortverhaal over hoe zij de zonsondergang beleeft.
Dit “miniatuur” verscheen in Het Trage Vuur, juli 2008.

Impressies bij zonsondergang
Wang Anyi

Vertaling Maud Thiery

Tijdens zonsondergang zijn de stralen die schuin op het aardoppervlak schijnen bij mooi weer heel gelijkmatig verdeeld. Ze zijn niet te vergelijken met de zonnestralen net voor het middaguur wanneer het licht intens is, de rotte aarde begint te smeulen, en licht en schaduw sterk contrasteren. Wanneer de zon ondergaat worden de allerfijnste lichtdeeltjes in de lucht verspreid en gaat alles serener lijken. Het licht spreidt zich uit als een fijne laag zonder enige onvolmaaktheid. Zelfs in het kleinste hoekje, waaraan niemand aandacht schenkt, is er geen schaduwplek te ontdekken maar is er licht. Dankzij de bijzondere eigenschappen van die stralen tekent alles zich dan scherp af. De stralen schijnen op de buitenmuren en ontleden hun lichtgele verflaag tot op haar korrelige structuur, ze lokken een ruige vlokkige gewaarwording uit. De stralen op de glazen ramen zijn helder en opgewekt, maar als iemand aan het raam duwt of trekt barst de lichtweerkaatsing uit elkaar,zonder geluid maar met een vurige flits. Bij een oud huis zal elk sprietje van het onkruid op de dakpannen duidelijk zichtbaar zijn, op de plaatsen waar geen onkruid groeit verdeelt het licht zich traag over de lege plekken. Op dit moment lijken de menselijke gelaatstrekken het zachtst, dat is het effect van wat men in de fotografie lange stralen noemt. Dat is zeker zo bij kinderen, maar zelfs het volledig gerimpelde gezicht van bejaarden wordt helder en stralend tot in de kleinste details. Dit wil niet zeggen dat het lijkt alsof de diepe en wijde rimpels met een waas bedekt worden, integendeel, ze worden zelfs duidelijker, maar die duidelijkheid accentueert hun ordelijke structuur en vloeiende contouren. Je ziet adertjes lopen, er is geen enkele schaduw te bespeuren, de huid lijkt jong en zacht.