Mensen zijn hogere primaten die graag samenleven. Dit doen ze volgens hun gelaatskleur, hun nationaliteit, hun morele waarden, hun karakter, hun sociale status, hun geloof, hun beroep, hun hobby’s enz. Ze worden op die manier in groepen verdeeld.

Een Chinees idioom zegt: dieren verenigen zich naar hun soort, mensen verdelen zich naar hun kolonie, wat betekent dat mensen samenkomen op basis van hun hobby’s, ambities, levensstijl…
Sinds enkele jaren is de Chinese woordenschat een nieuwe affix ( niet zelfstandig element dat aan een grondwoord of stam wordt toegevoegd) rijker. De affix duidt op een groep mensen met identieke karakteristieken. Het affix is “kolonie”.

Hieronder volgen enkele voorbeelden:

De duimkolonie 拇指族 muzhizu: daartoe behoren degenen die onophoudelijk bezig zijn met beide duimen op hun smartphone te tikken

De pendelkolonie 钟摆族 zhongbaizu: dit zijn mensen die in een stad werken maar in een andere stad wonen

De kolonie van hen die aan hun ouders knagen 啃老祖kenlaozu: dit is de naam van de kolonie volwassenen die niet werken noch studeren en afhankelijk zijn van hun ouders. Ze zijn tussen 23 en 30 jaar

De kolonie van ‘jong voorkomen’ 装嫩族 zhuangnenzu: ze zijn reeds in de dertig maar zien er slechts twintig uit en hebben veel geld. Ze dragen slechts jeans van bekende, dure merken, teeshirts en old school baskets en ze hebben het laatste iPhonemodel

Een interessante kolonie is de mierenkolonie 蚁族 yizu: dit zijn de afgestudeerden/universitairen, heel groot in aantal, die in erbarmelijke levenscondities leven en tegelijk een carrière proberen uit te bouwen

De ‘koloniewoorden’ groeien nog steeds in aantal, ze ontstaan op internet of in krantenartikels, net als alle andere neologismen.

Het Chinees is wel degelijk een bloemrijke taal!