Pleindansen (2)

Pleindansen heeft zoals eerder gezegd zijn eerste roots in het Oude China. Een encyclopedie die tijdens de Periode van Lente en Herfst (770-475 v.C) werd gecompileerd, maakt reeds melding van dansen die tweeduizend jaar vroeger werden uitgevoerd. Mensen voerden toen reeds langzame dansen uit met als doel hun spieren te versterken. Periodes van langdurige regen hadden immers tot gevolg dat de mensen binnen moesten blijven. Lange immobiliteit leidde tot gewrichtsstijfheid en zelfs gewrichtspijnen. De langzame dansbewegingen hadden daar een positief effect op. Dansen stimuleerde ook de eetlust, verstevigde de beenderen en verjaagde vermoeidheid!

Gaandeweg gingen de mensen hun dansen opluisteren met kostumes en rekwisieten.

Pleindansen zoals het nu wordt uitgevoerd, gaat terug tot de Grote Sprong Voorwaarts (1958-1961).
De mensen werden toen aangespoord om lichamelijke activiteiten die ze normaal binnenshuis doen, samen met anderen op publieke plaatsen uit te voeren.
Jaren later, tijdens de Culturele Revolutie, werden de jongeren naar het platteland gestuurd. Daar maakten ze kennis met de yangge volksdans die toen heel populair was in het rurale China, vooral in het Noorden.
In het begin werden deze dansen uitgevoerd ter gelegenheid van belangrijke agrarische festiviteiten. Naderhand ging de CCP de yangge volksdans gebruiken als propagandatuig. In tijden van hongersnood zouden deze dansen de spanningen tussen het volk en de Partij verlichten. Nochtans werden ze, samen met andere traditionele expressievormen,  in de meest repressieve jaren van de Culturele Revolutie verboden. Daarna, na 1976, kwamen ze opnieuw in zwang.
In het midden van de jaren 1990 werden ze dan uiteindelijk het voorrecht van (te vroeg) gepensioneerde vrouwen!

Zo een groep vrouwen zien dansen maakt me altijd blij: Chinezen kennen de kunst om met kleine dingen gelukkig te zijn!