In deze kleine reeks over de drunken poets mag zeker Cui Hao 崔颢 (704?-754 ) niet ontbreken: hij schreef een prachtig gedicht over een toren die één van China’s Vier grote Torens werd, de Toren van de Gele Kraanvogel.

Cui Hao werd geboren in Bianzhou, het huidige Kaifeng en slaagde in de keizerlijke examens in 723. Hij zou als ambtenaar heel veel gereisd hebben. Vier van zijn gedichten, waaronder de bekende Toren van de Gele Kraanvogel, maken deel uit van de Anthologie van Driehonderd Gedichten uit de Tangdynastie.

Er bestaan verschillende legendes over de Toren van de Gele Kraanvogel. De meest bekende gaat over een wijnhandelaar in Wuhan, Xin genaamd.
Men vertelt dat op een dag een ‘onsterfelijke’, Zi’an genaamd, Xins wijnwinkel binnenstapte, verkleed als een bedelaar. Xin bood hem zonder vooroordeel een glas wijn aan.
De arme man kwam terug, elke dag en gedurende vele jaren. Xin verwelkomde hem steeds met evenveel warmte.
Op een dag, toen de bedelaar de winkel verliet, greep hij naar een stuk sinaasappelschil en tekende hij ermee een kraan op de muur. Hij vertelde Xin dat, telkens als hij in de handen zou klappen, de kraan van de muur naar beneden zou komen en voor hem zou dansen. Wonderbaarlijk! Wat de arme man vertelde was waar. En de dansende kraan lokte zoveel klanten naar Xins wijnwinkel dat deze laatste er heel rijk van werd.
Tien jaar later kwam Zi’an terug naar Xins winkel, haalde een blokfluit uit zijn zak en beviel de kraan van de muur te komen. De kraan vloog naar beneden en liet Zi’an op zijn rug klimmen. Samen vlogen ze heel ver weg. In herinnering aan  Zi’an en de kraan bouwde Xin de Toren van de Gele Kraan…

Deze toren bestaat echt en werd opgericht in 223 na Chr., tijdens de Drie Koninkrijken. Hij werd ettelijke keren gedeeltelijk vernield en herbouwd tot hij in 1884 volledig in het vuur opging. Hij werd slechts opnieuw herbouwd in 1980. Deze 51 meter hoge toren, in het centrum van Wuhan gelegen, is nog altijd een toeristische attractie.

Hierbij mijn vertaling van het gedicht:

De Toren van de Gele Kraanvogel

Vroeger is hier iemand op een gele kraanvogel weggevlogen,

Op deze plaats staat nu de lege Toren van de Gele Kraanvogel.

De gele kraan, eens weggevlogen, kwam niet meer terug,

Witte wolken wachtten duizend jaar boven de lege toren.

De heldere rivier weerspiegelt de bomen van Shanyang,

Het groene gras wast weelderig op de Papegaaibank,

De avond valt; mijn geboortestreek, waar mag die zijn?

Mist en golven op de rivier stemmen mij zo triest.