Roman is mijn Chinese kinesitherapeut die wonderen verricht telkens als ik geradbraakt het acupunctuurcentrum binnenkom: door zijn doelgerichte massage bereidt hij het werk voor van zijn baas, één van Beijings meest gerenommeerde acupuncturisten.
Zijn massage duurt minstens een half uur, hij houdt ervan over zichzelf te praten dus waarom zou ik niet eens een interview van hem afnemen?
Maud: Ben je in Beijing geboren?
Roman: Ik kom uit de provincie Shanxi maar kwam reeds in 2004 naar Beijing waar ik mijn opleiding van kinesitherapeut kreeg. Ik studeerde er drie jaar later af.
Ik heb een zus die ook kinesitherapeute is en nu een eigen massagepraktijk runt. Ze is er de laoban, de baas.
Mijn broer werkt nu als taxichauffeur, zus en broer wonen allebei in Beijing.
Maud: Hoe lang werk je hier al? Hoe ziet een werkdag eruit voor jou?
Roman: Ik ben hier al een jaar. Vroeger werkte ik in het welnesscentrum hier rechtover maar vond er het werk niet zo boeiend.
Ik werk alle dagen, op uitzondering van dinsdag, onze rustdag.
Ik kom aan om 9:00 en verlaat het werk om 17:30. Tussen de middag eet ik mijn van huis meegebrachte lunch hier ter plaatse.
Na mijn werk ga ik noedels eten in een Shanxi noedeltentje. De noedels zijn daar vers gemaakt en met het mes “gesneden”. Dit noemen we daomian. Er zijn diverse bereidingen waar de noedels in soep liggen tangmian maar er zijn ook ganmian, droge noedels.
Als alles op is haast ik me naar mijn tweede werk: ik geef elke dag avondles in een school voor kinesitherapie.
Maud: Wat is je doel in het leven?
Roman: Ik heb reeds acht jaar ervaring als masseur/kinesitherapeut. Na nog tien jaar intens werk en studie wil ik mijn eigen kinecentrum openen, met vele filialen.
Maud: Mogen kinesitherapeuten in China acupunctuur uitoefenen?
Roman: Ja, maar dat is moeilijk te verwezenlijken want daarvoor moet je een dagopleiding van twee jaar volgen. Ik heb daar geen tijd voor.
Maud: Roman, heb je een Beijing hukou (woonvergunning)?
Roman: Ja!
Maud: Hoe ben jij daaraan geraakt? Mijn vriendin (uit Ningxia) en haar man (uit Shandong) wonen hier al veel langer dan jij en zij hebben er nog steeds geen kunnen bemachtigen!!!
Roman: Eenvoudig: ik kocht hier een huis. Het ligt op 40’ rijden van het centrum. Het is nog niet volledig af maar alzo kon ik een Beijing hukou aanvragen.
Maud: Dus je woont er niet?
Roman: Nee, ik woon hierdichtbij. Kijk, je kunt het van hier zien. Ik heb alles om gelukkig te zijn: een appartementje, een TV, een iPad en een iPhone…
Maud: Hoe was je verlofdag gisteren? Ben je in de bergen gaan wandelen?
Roman: Gisteren moest ik naar de tandarts. Ik kwam aan om 9:00 en verliet het hospitaal rond 15:00.
Ja, daar kan je geen afspraak maken voor een consultatie.
De dag na zijn mislukte verlofdag was Roman weer druk aan het werk. Bereid om zijn Chinese Dream waar te maken…