In de Musée Guimet  (Parijs) loopt een boeiende tentoonstelling over de Indische, Chinese en Tibetaanse geneeskunde waarin niet minder dan 300  zeldzame voorwerpen kunnen bewonderd worden.

Deze drie vormen van geneeskunde krijgen de naam van ‘holistische geneeskunde’, dit wil zeggen dat de patiënt op een globale manier wordt behandeld om een perfect evenwicht tussen lichaam en geest te bereiken. Deze holistische geneeskunde werkt vooral preventief: een goede dokter moet er voor zorgen dat zijn cliënt niet ziek wordt, dat alles in balans blijft.
‘In de Aziatische geneeskunde zijn ziekteverschijnselen slechts uiting van een innerlijk onevenwicht van de energetische flux. Maar, in een wereld waar geneeskunde en godsdienst zo nauw met elkaar zijn verbonden, worden ziekteverschijnselen ook aangezien als mogelijk gevolg van een demon of een vloek.’

In vele Aziatische landen zijn geneeskunde en magie onafscheidelijk, zo ook ‘dokters’, sjamanen en exorcisten.

In de tentoonstelling leren we het verschil tussen Chinese en westerse massage, het verschil tussen moxibustion en cupping, hoe bepaalde yogaposturen inwendige organen kunnen ‘masseren’…

Maar deze tentoonstelling is vooral een gelegenheid om prachtige voorwerpen te zien die weinig worden tentoongesteld: mooi geborduurde kinderkledij en kinderschoentjes om het kind te beschermen tegen ziekte en gevaar zijn daar een voorbeeld van.

Deze tentoonstelling is dus eerder esthetisch dan klinisch, ze nodigt de bezoeker uit tot andere denkwijzen en andere manieren om de wereld te benaderen.

Tijdens de zomer is er op de rooftop van de Guimet een pop up waar je kunt genieten van heerlijke Aziatische fastfood en waar de bamboes je uitnodigen tot meditatie.

De tentoonstelling loopt nog tot 18 september 2023 in de musée Guimet
6, Place d’Iéna, 75116 Paris

Groen: in het oude China bracht het dragen van een groene hoed ongeluk: de ambtenaren van lage rang droegen immers groen. Temeer daar, tijdens de Oostelijke Handynastie (25-220 na C.), mannen die vrouwelijke familieleden als prostituees deden werken, verplicht waren om een groene sjaal of een groene hoed te dragen. Nu zegt men van een man dat hij een groene hoed draagt als hij door zijn vrouw bedrogen wordt.

Wanneer Chinezen kwaad worden slaat hun gezicht niet rood uit maar groen. Van in de oudheid dacht men dat de emoties gekoppeld waren aan de organen van het lichaam en dat de lever groen was; iemand die kwaad werd kwetste zijn lever en dit was op zijn gezicht te zien.

Zwart wordt dikwijls geassocieerd aan duisternis alsook aan een slecht humeur zoals zijn gezicht was zwart.
Goederen met een zwart hart staan symbool voor slechte kwaliteit. Zoals bij ons bestaat ook in China een zwarte markt, met dezelfde betekenis.

Grijs wordt beschouwd als vaag en onduidelijk. Zoals bij ons is een dag zonder zon een grijze dag. Maar grijs betekent ook onduidelijk of illegaal: zo kunnen een industrie of een salaris grijs zijn.-

Geel is de keizerlijke kleur bij uitstek: deze kleur mocht slechts door de keizer worden gedragen en werd het symbool voor de adel. De kleur geel werd toen geassocieerd met optimisme en geluk. Nu wordt geel niet meer geassocieerd aan koningschap of adel.

In China associeert men soms geel met ziekte. Een onaantrekkelijke oude vrouw wordt soms ook wel  huanglianpo of vrouw met een geel gezicht genoemd. In Stories of the Sahara bestempelt de schrijfster Sanmao zichzelf ironisch als een huanglianpo: wanneer haar man thuiskomt van het werk roept hij gewoon dat hij honger heeft en snel aan tafel wil gaan, zonder haar zelfs te bekijken!

En tenslotte nog dit. In het begin van de Republiek China (1911-1949) werd geel gebruikt voor vulgair: geel journalisme betekende vulgair nieuws. Ondertussen is die mooie keizerlijk kleur nog dieper gevallen en staat nu voor pornografie! Gele boeken, gele films!