NAAR CHINA ZONDER VISUM

8. Beijing (2)

De highlight van ons verblijf in Beijing is deze keer een speurtocht naar Pamela.
Ik las onlangs een super spannend boek van Paul French, een Engelse geschiedkundige: Midnight in Peking. Het gaat om een cold case, een nooit opgeloste moord op een jong Engels meisje in het Beijing van 1937.
Mijn man en ik vonden het boeiend om de plaatsen die French beschrijft te bezoeken. Onze speurtocht startte in Beijing Railwaystation en wel bepaald in Kuijiachang hutong, de hutong waar niet alleen Pamela met haar vader leefde maar ook Edgar en Helen Snow.

Edgar Snows Red Star over China, is een verslag van de Chinese Communistische Partij, geschreven toen het nog een guerrillaleger was en in het Westen zo goed als onduidelijk was waarvoor dit stond. Het boek verscheen in 1937, het jaar van Pamela’s moord. De Snows woonden in het begin van Kuijiachang hutong. Hun huis is nu een gezellig , clean hotel en restaurant geworden met een aanpalend museum gewijd aan de Snows en de CCC.


De courtyard van Pamela en haar vader ligt aan het einde van dezelfde hutong en is nu een eettentje geworden, minder sjiek dan dat van de Snows.


Onder de brandende zon zochten we naar de Badlands en vonden het steegje waar ze vermoord werd: Chuanban hutong 28.

Op dat moment kwam de vrouw die er woont met een scooter aangereden. Ze vertelde ons dat de nummering van de straat gewijzigd was en dat de plek die we zochten nu nummer 18 was geworden. Het huis was niet op slot. Ze leidde ons door de yard, we huiverden bij de gedachte van de slachting die daar had plaatsgegrepen. De vrouw wees ons nadien ook de weg waar Pamela’s opengereten lijk werd gevonden: hulita, de Foxtower. We zochten en vonden die toren, steeds onder de brandende zon.


De toren en haar omgeving worden goed bewaakt. Vrezen de Beijingers nog altijd de hulijing, de fox spirits?

In mijn volgende blog volgt (verder) verslag van Paul Frenchs Midnight in Peking!

 

7. Beijing (1)

NAAR CHINA ZONDER VISUM!

Met spijt in het hart verlaten we Xiao Hongs kamer. Met het vliegtuig op naar Beijing, mijn geliefde stad. Check-in in Manxin Jiudian, dichtbij de Lamatempel, Yonghegong. Het is reeds avond, het regent hard en we zijn moe. Geen nood: een waimai (take-away) van Zhang Mama en alles is opgelost! Nog geen twintig minuutjes later rinkelt de telefoon in de kamer: het vrolijk babbelend robotje staat voor onze deur en nodigt ons uit onze bestelling uit zijn hoofdje te nemen.


Aya! Zoveel eten: mapo doufu, dandan mian, Sichuan huntun…alles is keurig verpakt en warm. Ons eerste (Sichuanees) ‘diner’ in Beijing is overheerlijk!

We gaan de foodie toer op. ’s Anderendaags lunchen we bij In & Out, een Yunnan restaurant in Sanlitun waar we roerei met jasmijnbloemen, geroosterde kaas met kruiden en laonai yangyu, ongelooflijk lekkere mashed potatoes bestellen. We drinken daarbij pu’er thee, dé thee uit Yunnan.

 


Tijdens onze wandeling door Sanlitun, de wijk van de laowai, de expats/niet-Chinezen, zien we geen enkele westerling. Dat zal ook het geval zijn voor de andere wijken van de stad. We bezoeken bookstores, platenwinkels en patisserietentjes waar je aankoop van een taartje vergezeld wordt van een leuk verpakt plastieken handschoentje, om je handen niet te besmeuren.


’s Avonds eten we heerlijk sappige Beijing Duck in een eettentje bekend om haar democratische prijzen.

Twee dagen later worden we uitgenodigd door mijn vriendin Zhou Zhou: een Yunnan resto. Gefrituurde zeebaars, kip gestoomd in bananenblad en pikante kippensoep met noedels. Ik zei het al: China is foodies heaven!

NAAR CHINA ZONDER VISUM!

  1. Hulan

 Onze trip in Inner Mongolië zit erop. De nachttrein brengt ons terug naar Harbin waar we heel vroeg in de morgen aankomen.
Onze kamer in het Europahotel, ja, weer die van Xiao Hong, is nog niet vrij. We besluiten dus direct met de taxi naar Hulan te rijden, naar het geboortehuis van Xiao Hong.

 

 

Het is een traditionele siheyuan met twee courtyards, in de typische Mantsjoestijl. Het werd gebouwd tijdens de regering van keizer Xianfeng (1850-1861) en beslaat een oppervlakte van meer dan 7.000 m2 met 32 kamers waaronder een voor de varkenskweker en zijn familie, een waar graan werd geplet en gemalen, een waar de noedels werden gemaakt. Er is ook een schattig kippenhokje dat nog altijd in gebruik is.


In dat huis werd Xiao Hong in 1911 geboren en ze groeide er ook op. Ze verloor haar moeder toen ze pas negen jaar oud was en werd hardhandig opgevoed door een strenge, verbitterde vader. Slechts van haar grootvader kreeg ze warmte en liefde. Ze liep weg van huis om te ontsnappen aan een door haar vader gearrangeerd huwelijk en leefde in armoede en kou, tot de leeftijd van dertig jaar. Ondanks haar korte leven heeft ze ons een prachtig oeuvre nagelaten dat ook door Lu Xun zeer geprezen werd. Ik ben gestart met de vertaling van Marktstraat, een bundel korte verhalen van haar en haar minnaar, schrijver Xiao Jun, tijdens hun leven in Harbin …

 

NAAR CHINA ZONDER VISUM!

5. Manzhouli

’s Anderendaags gaan we naar onze eindbestemming: Manzhouli. We doorkruisen opnieuw de indrukwekkende grasslands, de chauffeur moet weer dikwijls remmen voor de koeien en schapen die nonchalant de ‘snelweg’ bewandelen. Net voor Manzhouli komen we aan de Chinees-Sovjet grens: een heel groot plein met een uitkijktoren en een heel groot winkelcomplex waar je van alles kan kopen: van Russisch zwart brood en rode worst tot prachtige Mongoolse juwelen.

 

Natuurlijk ontbreken hier geen straatverkopers: matriochka ’s vinden we in alle gedaanten, zelfs leeuwen en wolven…We laten ons verleiden door spotgoedkope CD’s Mongoolse muziek en zilveren oorbellen in Mongoolse stijl. We rijden naar Manzhouli, grensstad van China, Rusland en Mongolië. Richting het Matriochka plein.

 

 

Het plein is een shock: een mini stad waarin de gebouwen, hoog en laag, gebouwd zijn in de stijl van bont gekleurde  matriochkas . Zelfs ons torenhoog  hotel is…een reuze matriochka! We gaan het hotel binnen: het lijkt wel een overdekte winkelgalerij met verschillende restaurants en ontelbare luxueuze boetieks!


We wonen een voorstelling bij van het Russisch Circus, grandioos. Wanneer we naar buiten komen is het al donker en zijn alle matriochkas verlicht. We wanen ons in een sprookje, een sprookje voor volwassenen…

Het gebied waar Manzhouli zich bevindt werd reeds vanaf de 7° eeuw V.Chr.  bewoond door nomaden als de Donghu, Xiongnu, Xianbei, en later semi-nomaden als de Khitan, Jurchen, Mongolen en Mantsjoes. In 1858 werd de Ergün rivier dankzij het verdrag van Aigun, de scheiding tussen China en Rusland.
In 1901werd de China Far East Railway gebouwd. Er ontstond een nederzetting rond Manchzhuriya Station, voor de Russen de eerste stop in Mantsjoerije. Dit was het begin van de moderne stad Manzhouli, de naam kwam van het Russische Manzhuli. De stad werd al snel een handelsstad. Deze grensovergang met Rusland werd een toeristische attractie, vandaar het grootse matriochka plein dat een AAAAA kreeg!


Onze dag eindigt met een bezoekje aan één van de oudste huizen van Manzhouli en een avondje in een Chinees restaurant gerund door…een jonge, mooie Russische vrouw.

NAAR CHINA ZONDER VISUM!

  1. Mongoolse folklore

Vandaag maken we kennis met de Mongoolse folklore;

De auto brengt ons in een groots ‘grasslands’landschap naar Heishantou. In de verte zien we een karavaan kamelen; ik zal later vernemen dat er in (Binnen)-Mongolië ook kamelenvlees wordt gegeten en dat er gekookt wordt met kamelenvet. De Mongoolse gerechten behoren zeker niet tot de meest verfijnde Aziatische keuken maar geven je genoeg calorieën om harde winters te doorstaan.


We betreden een grote yurt en mogen kiezen uit tientallen kostuums: we zullen er één dragen voor een ‘Mongoolse beleving’. Getooid in ons prachtige klederdracht, hoed incluis, rijden we eerst in een minikaravaan van kleine squads door de open vlakte, als was het een groen tapijt, tot bij de kamelen.


We mogen ook proeven van Mongoolse yoghurt en zoetigheden.
Nadien wonen we een lokaal concertje bij en eindigen met het voederen van lammetjes: het was lang geleden dat ik nog een papfles in handen had!

Het is tijd om naar onze nachtbestemming te gaan. We brengen onze kostuums terug en zijn blij weer in jeans en T-shirt te mogen rondlopen: bij 35 graden in volle zon begonnen we wel wat te zweten! We komen aan in Chenba’erhuqi en krijgen een mooie yurt toegewezen: een comfortabele tent met een leuke washok.
Snel, naar het avondspektakel! Op een uitgestrekte vlakte wonen we een performance bij van Mongoolse paarden en hun acrobatische rijders: ze beelden het ontstaan van Mongolië uit en de daarmee gepaard gaande veldtochten, huwelijken, overlijdens…het is grandioos!

Na een avondmaal weggespoeld met sterke alcohol van 60 graden gevolgd door een dansfeest met kampvuur, mogen we eindelijk naar onze yurt.
Een zalige nacht!

NAAR CHINA ZONDER VISUM!

       3.   Caoyuan- the grasslands

De nachttrein brengt ons ’s anderendaags vroeg in de morgen naar Haila’er. We worden er door onze gids en chauffeur verwelkomd met een blauwe sjaal.


Na een lekker ontbijtje rijdt onze 4X4 door de grasslands en we arriveren in een prachtig woud bebost met uitsluitend slanke, witte berken. De witte berk staat in China ook bekend als de ‘boom van de onschuld’. Daar wonen de Ewenki, een van de 56 Chinese minoriteiten, in hutten gemaakt van berkenschors. Onze wandeling is sprookjesachtig.

 

 

We rijden door prachtige landschappen, en krijgen plots een berichtje van Proximus: beste Proximus-klant, prettig verblijf in Rusland!… we rijden immers langs de grens met Rusland, in noordelijke richting naar Enhecun waar we zullen overnachten…in een soort reusachtige logcabin!


Van buiten lijkt het op een Canadees complex, gemaakt van boomstammen. De kamers zijn spartaans ingericht, ik bedoel daarmee: een bed, een rustieke zetel en in een hoek een soort prefab badkamertje met lavabo, douche en twee handdoeken. OMG! Het is er koud en vochtig dus steek ik de airco aan: die ons wat gaat verwarmen. Het reisagentschap had ons verwittigd dat het comfort van de hotels in Binnen-Mongolië ‘rudimentair’ is. Ik troost me met de gedachte dat we onze volgende nacht in een yurt doorbrengen.

NAAR CHINA ZONDER VISUM!

         2.  Harbin

We vliegen met de Chinese luchtvaartmaatschappij Hainan, rechtstreeks naar Beijing. Enkele uren later met een binnenlandse vlucht naar Harbin, hoofdplaats van China’s meest noordelijke provincie Heilongjiang.


Een taxi brengt ons naar het heel centraal gelegen Europahotel 欧罗巴宾馆 waar schrijfster Xiao Hong (1911-1942) met haar lover in armoede leefde. In haar verhaal Honger vertelt ze hoe ze op een morgen de deur van haar kamer opent en ze aan de deuren van alle andere kamers lieba’s, een soort grote bagels, ziet hangen en melkflesjes ziet staan. Gekweld door de honger is de verleiding om een lieba te stelen groot…Ik stond erop in de kamer van het koppel te slapen: een mooie ruime kamer met een origineel houten vloer, een groot bed, haar bureautje…Ik open de deur en zie de lieba’s hangen, de melkflesjes staan. Beneden in de receptie staat een buste van Xiao Hong en hangen foto’s van het koppel. Europahotel is een heuse pelgrimsoord voor alle Xiao Hong fans!

We gaan de stad in, Central Street met haar ontelbare winkels en restaurants. Alle opschriften zijn in het Chinees en in het Russisch. We besluiten in een Russisch eettentje te gaan avondeten.

’s Anderendaags bezoeken we de stad met onze gids Yoyo: voor de Saint Sophia Church, in 1905 gebouwd, laten ontelbare Chinese meisjes en vrouwen zich fotograferen in prachtige Russische lange kleden. We wandelen ook in een overdekte markt waar je alles kunt vinden om dorst en honger te stillen, zelfs levende zijderupsen die rijk zijn aan proteïnen!
Het hoogtepunt van de dag is zeker Sun Island waar je in een overdekte ruimte van -20° kunt kennismaken met de wereldberoemde gigantische ijssculpturen: kastelen, boeddha’s, pailou’s en zelfs iglo’s waar ik me een echte Eskimo waan.

Deze Harbindag is een intense beleving. ’s Avonds gaan we naar het station om er de nachttrein te nemen naar Haila’er, Binnen-Mongolië. We delen het coupon met een Chinees koppel vergezeld van hun zoontje van 14. Ze tonen ons waar we kokend water voor onze noedels kunnen halen, ze geven ons een ludan 卤蛋, een soja-ei. Miam, lekker! Daarop halen ze een grote zak eieren te voorschijn en willen er ons nog meer geven. Wat een vriendelijk, vrijgevig verwelkomend volk, die Chinezen!

NAAR CHINA ZONDER VISUM!

  1. Het goede nieuws

Sinds 14 maart 2024 kan je naar China reizen zonder visum: ‘de Chinese overheid wil met deze maatregel haar land aantrekkelijker maken voor buitenlandse bezoekers’.
Een visum voor China aanvragen is een hele klus: de aanvraag dient online te gebeuren, je bent dus totaal overgeleverd aan de goodwill van de technologie. De problemen beginnen al van bij de eerste bladzijde (er zijn er vijf in totaal!): de nieuwe pasfoto’s moeten aan tal van strenge voorwaarden voldoen en dat is niet vanzelfsprekend. Bij de ene foto zegt de computer dat er niet voldoende pixels zijn, bij de andere zegt hij dat de achtergrond niet wit genoeg. De computer blokkeert, de miserie begint.
Ik herinner me vroeger, vijf en twintig jaar geleden, toen ik naar de Chinese ambassade ging met mijn aanvraag: één blad, met de hand ingevuld. Een keer was ik zelfs mijn pasfoto vergeten waarop ik als antwoord kreeg: 没问题,我们认识您!Geen probleem, we kennen je!
In 2011 werd het Chinese Visa Application Service Center opgericht. De aanvraag van een visum werd met de jaren lastiger. Ik moest me verantwoorden ‘waarom ik weer naar China ging?’, ‘wat ik daar ging doen?’. Ik ging er lessen volgen in de Sinology Institute (de vrouwelijke douaniers vonden dan de school niet) en aansluitend HSK examen afleggen.
De regels voor het indienen van je aanvraag veranderden constant: pasfoto met bril, nadien pasfoto zonder bril…De grappige, vriendelijke, Belgische ambtenaar aan het onthaal grapte eens: volgende keer is het een foto zonder kleren! Haha!

Het nieuws dat je naar China kan zonder visum was dus voor mij een grote verademing!
Maar er zijn wel enkele restricties: naar China reizen zonder visum kan indien je niet langer dan 15 dagen/14 nachten met toeristische doeleinden reist. Een visum blijft nodig indien je verblijf langer is dan 15 dagen of voor studie, werk, diplomatische/officiële bezoeken reist.

Mijn man en ik planden al lang om naar het uiterste noorden van China te gaan, tot aan de grens met Rusland. Omdat ik nu de grote Chinese schrijfster van de meest noordelijke provincie Heilongjiang Xiao Hong (°1911-1942) vertaal en het grootste deel van haar werk zich daar afspeelt, besloten we naar Harbin te reizen.
Mijn vriendin Zhou Zhou was van mening dat we ons niet mochten beperken tot Heilongjiang en drong erop aan dat we ook westwaarts Inner Mongolië moesten verkennen, tot in Manzhouli.
En zo koos en bestelde ik op de Chinese 途牛 Tuniu onze droomreis naar Harbin, de grasslands
en het feeërieke Manzhouli…

a

Trendy Chinese poëzie

Mijn vriendin Zhou Zhou stuurde me onlangs een mooi gedicht van Yu Xiuhua, één van China’s meest gelezen dichteressen.

Yu Xiuhua 余秀华 raakte in 2014 bekend met haar gedicht Crossing over Half of China to Sleep with You,. Ze is en blijft hot in China.

Ze zag het licht in 1976 als enig kind in een landbouwersgezin in Hengdian (Hubei), een dorp waar verouderde mobieltjes en traag internet de enige tekenen van moderniteit zijn.

Maar, ten gevolge van een moeilijke bevalling, was ze geboren met een hersenverlamming, met alle gevolgen daarvan.

Ze begon gedichten te schrijven die ze op internet postte. Haar gedichten zijn hoofdzakelijk liefdesgedichten. Op de vraag waarom antwoordde ze: ‘Hoe minder liefde ik krijg, hoe meer ik erover wil schrijven.’ (ze scheidde na een gearrangeerd huwelijk).

Hierbij de Engelse vertaling (niet van mij) van het gedicht 我爱你, I love you dat vorige week op Weixin gepost werd.

余秀华《我爱你》
I Love You BY YU XIUHUA

Everyday I live with anticipation: fetch water, cook,
And ingest my meds on time, day in and day out.
When the sun shines bright, I put myself in its sight,
Like a dried peel of a tangerine.
Drinking different teas: chrysanthemum, jasmine, rose, and lemon.
These wonderful things seem to bring me through to the path of spring.
That’s why over and over again,
I hold the snow within my heart,
They are too pure, too white;
Too close to the spring.
In a neat yard, I read your poems.
Mundane love is too swift,
Like a fleet-footed sparrow flying past.
Yet, time is ever so clear and ever so bright,
My heart is not supposed to be torn by grief.
If I were to mail you a book,
Poetry is not on my list.
I’ll pick a book of plants and crops.
Informing you of the difference between the rice and barnyard grass.
Ever so similar,
But the barnyard grass alarmingly fearing the onslaught of spring.

Een van haar gedichtenbundels verscheen in Franse vertaling: La femme sur le toit, éditions Picquier

 

  珍珠丸子  RIJSTPARELS

Deze beroemde schotel komt uit de provincie Hunan, een van de grootste rijstgebieden van China. De matte rijstkorrels veranderen tijdens het stomen in doorschijnende, malse, parelachtige korreltjes…

Ingrediënten (voor ong. 24 parels)

400 gr kleefrijst
400 gr varkensgehakt 30% vet
4 lente-uitjes, fijngehakt
6 gedroogde shiitake, gerehydrateerd en fijngehakt
80 gr. verse koriander, fijngehakt
2 eieren, losgeklopt
2 eetl. fijngehakte gember
4 theel. Maïzena
2 theel. fijne witte suiker
4 eetl. oestersaus
zout en peper (witte) naar smaak

Bereiding

  1. Laat de rijst minimum 3 uur in koud water weken (ideaal is een nacht)
  2. Vermeng alle ingrediënten door steeds in dezelfde richting te draaien op uitzondering van de rijst en laat in de ijskast wat ‘harden’
  3. Neem telkens 1 eetl van het mengsel en maak balletjes, leg ze op een schotel
  4. Giet de rijst af en leg op een bord
  5. Rol elk balletje in de rijst, zorg dat het volledig bedekt is door rijst
  6. Leg de balletjes (niet te dicht op elkaar want ze gaan zwellen) op een plat bord dat in de stoompan past; let erop dat je het bord gemakkelijk kunt uitnemen; heb je veel balletjes dan gebruik je een twee-verdiepingen stoompan
  7. Stoom 30 minuten op matig vuur
  8. Haal de ‘parels’ uit de stoompan, leg ze op een mooie schotel en dien op met een dipsausje gemaakt van zwarte Chinkiangazijn en wat vers geraspte gember of een sausje naar jouw smaak