Maandelijks archief: december 2021

Zhang Tongxue, een Chinese boer wordt tik tok ster

Zhang Tongxue 张同学, een eenvoudige man uit Yingkou, een dorpje in de noordelijke provincie Liaoning, post op de sociale media, en dit elke dag, een korte video van zijn eenvoudige leven op het platteland.
De kijker ziet hem vroeg in de ochtend opstaan, zijn bed opmaken, de restjes van zijn avondmaal opwarmen, werken, verjaardagen van goede vrienden vieren…

Zhang startte met zijn dagelijkse verslag amper twee maanden geleden, zijn 39 video’s brachten hem reeds 7.000.000 fans op Douyin op, de Chinese naam voor Tik Tok. Hij is zo razend populair geworden dat hij nu door tal van publiciteitsfirma’s gevraagd wordt om als model te poseren!

Waarom hebben de Chinezen zo’n behoefte om naar die videootjes te kijken? Ontelbaar veel mensen beweren dat ‘indien ze een dag de gelegenheid niet hebben gehad de video van Zhang Tongxue te bekijken, ze zich onwel voelen’.

Zhang is niet de enige die ‘rurale’ Douyin video’s post. Maar Zhangs sterkte is dat zijn video’s geen ‘familiale trivialiteiten’ tonen maar dat ze via Zhangs dagelijkse activiteiten nostalgie en andere emoties opwekken. Zo bijvoorbeeld door de donsdeken met bloemetjes, de wekker op de tafel, de geëmailleerde beker, de oude posters aan de muur, de uit de mode geraakte drankjes…
De achtergrondmuziek die hij gebruikt komt uit bekende oude TV series van Hong Kong, die op hun beurt tal van herinneringen oproepen.

De eerste shoot richt Zhang Tongxue altijd op zichzelf. Hij geeft daarbij geen overbodige commentaren maar laat de kijker, vanaf het uit bed stappen van de ‘ik’ persoon, het dagelijkse leven van een jongeman in het landelijke China meeleven: zijn boodschappen in de versmarkt twee maal per week, het afpingelen met de verkopers, zijn babbel met een zaakvoerster…de kijkers beleven een verloren verleden.
Door zijn heel sterke manier om zich een plaats waar men geleefd heeft te herinneren, bouwt Zhang Tongxue een realiteit die doet verlangen naar vroegere tijden. Daardoor kunnen de netizens afstand nemen van de zware last die op hun schouders rust. Ze staren zich blind op zijn knusse, ongedwongen leventje zonder hypothecaire lening, zonder autolening…maar willen niet horen hoe Zhang zich zorgen maakt over zijn jaarlijkse inkomen of het vinden van een job. Zhang vertelt dit allemaal terwijl hij zijn schoenen poetst of zijn haren kamt.

Deze tegenstelling tussen zijn moeilijke financiële situatie en het gemakkelijke leventje op het platteland brengt Zhang op harmonieuze wijze in beeld door nooit te overdrijven maar door te tonen dat hij geen alternatief heeft.
De stedelingen, gevangen in hun landschap van beton, kijken naar het ‘echte’ leven op het platteland en gaan alzo de druk van de realiteit vergeten.

Vind je het leuk dit zelf eens te bekijken, ga dan naar You Tube op ‘Zhang Tongxue’.

De drang naar escapisme van de stadsmens samen met de uitstekende filmtechniek van Zhang Tongxue maakten van hem een Tik Tok ster!

 

 

 

La Main du Bouddha , historische roman van José Frèches

 

Vijfde eeuw van onze jaartelling…
In het Klooster van het Haar van Koutcha, een oase langs de zijderoute, leven monniken, aanhangers van geweldloosheid. Ver daar vandaan, ten zuiden van de Lange Muur, leven een bloeddorstig koninkje, een oude gebochelde geletterde, een prinses die verliefd is op een jonge christen, een taoïstisch hoofd geobsedeerd door seks, een prostituee die ervan droomt zich te kunnen wreken…

In dit China, verdeeld geraakt door jarenlange oorlogen, en steeds heel onontvankelijk voor buitenlandse invloeden, gebeurt nu het onwaarschijnlijke: het boeddhisme, een godsdienst uit Indië, raakt er gevestigd!
Schrijver José Frèches legt uit dat zulks kon plaatsgrijpen omdat in Indië het hindoeïsme, eertijds door het boeddhisme verdrongen, opnieuw meer en meer aanhangers kreeg. De afwezigheid van een god, de minachting van materiële goederen en de aansporing om af te zien van alle begeerte, dé pijlers van het boeddhisme, werden, vooral door arme Indiërs, immers steeds moeilijker aanvaard. De traditionele hindoeïstische goden daarentegen gaven hen hun bescherming mits een kleine offerande. De boeddhistische kloosters besloten daarom de leer van Boeddha buiten Indië te verspreiden. Ideeën nemen dezelfde wegen als goederen, de oasen van de Zijderoute waren dus belangrijke doelwitten voor de boeddhistische missionarissen.

José Frèches, vroegere conservator van het Guimet museum (afdeling China), deelt met de lezer zijn grote kennis van China en het boeddhisme dankzij een geromanceerde approach van deze, voor vele Westerlingen, soms moeilijk te vatten godsdienst.
De acht en veertig korte hoofdstukken lezen gemakkelijk. De vele, onverwachte ontwikkelingen in het verhaal maken het boek spannend om te lezen en leren ons veel over het boeddhisme. Het wordt vast opnieuw een bestseller voor Frèches waarvan de tientallen werken reeds vertaald werden in een en twintig talen!

La Main du Bouddha
José Frèches
XO Editions, 2021