The Bookworm is een begrip in Beijing,  voor expats en ook voor Chinezen.
The Bookworm is een ontmoetingsplaats, en dit niet alleen voor boekwormen, want je kan er niet enkel lezen en boeken kopen maar ook eten en drinken.

De vestiging in Beijing (er is ook één in Suzhou en één in Chengdu) is gelegen hartje Sanlitun, de wijk van de ambassades.
Je komt het complex binnen via een uiterst gezellige bar, modern en trendy waar je je favoriete coctails kan drinken.
De linkerruimte is het restaurant waar je o.a.heerlijke quiches met sla en frietjes kan eten. Dit is voor het geval je het Chinese eten wat beu bent.
Maar je kan er ook gewoon genieten van een thee of een smoothie en verschillende Franse wijnen, frisdranken, koffie…
In de festivalperiode is dit de plaats waar de lezingen doorgaan.

Laat je de resto links en ga je rechtdoor dan kom je uit op de boekenwinkel. Engelse boeken waarvan vele vertaald zijn uit het Chinees. Ook deze ruimte is uiterst gezellig, je kan er zelfs iets drinken en eten.
Maar het gezelligste aan The Bookworm is dat je er de hele dag met een hapje en een drankje kunt doorbrengen zonder dat men je maar iets vraagt. Cool! Velen werken er dan ook ijverig op hun pc. Het wifi wachtwoord is “I love to read”.

The Bookworm organiseert vele activiteiten zoals booktalks, wijn- en whiskydegustaties, quiz nights of nog ‘the Writing Circle’, een workshop waarbij schrijvers in spe tweemaal per week bijeenkomen, raad krijgen en ideeën kunnen uitwisselen.

Maar het hoeft niet allemaal ernstig te zijn: zodra het weer zachter wordt gaat het terras open en kan je er gezellig zitten. Ik zeg niet dat het panorama de moeite is om te bewonderen maar de zetels zitten comfortabel  en het is er ook stemmig.

Toen ik vorige maand in Beijing aankwam was mijn eerste taak: tickets kopen voor het literair festival in The Bookworm. Reeds het 8° festival, dat dit jaar plaatsgreep van 7 tot 21 maart.
“A giant celebration of literature and ideas that will bring together diverse voices from China and beyond”.
Twee weken literair genot. Een forum voor literatuur, denkvermogen en debat.
Ik had geluk, nog geen enkel event was uitverkocht!

Het eerste debat dat ik bijwoonde, “Flash!”, was een discussie tussen één van mijn favoriete schrijvers, Yan Lianke, en Lao Ma, een opkomende schrijver die al aardig wat succes kent. “Individuals” is zijn laatste boek.
Flash fictie is een genre van verhalen met niet meer dan 300 woorden. Het wordt gekenmerkt door heel bondige beschrijvingen en beknopte novellen. Dit is een nieuwe trend in de Chinese literatuur.
Yan Lianke stelde dat er geen correlatie is tussen de lengte van een roman en de kwaliteit ervan. Beide schrijvers verwezen naar het werk van Pu Songling, Lu Xun en Alice Munro.
Lao Ma, schuilnaam voor Ma Junjie, is prof literatuur in Renmin University, Beijing.
“Individuals”, een boekje van 178 bladzijden, telt 55 verhalen. Sommige zijn maar één pagina lang.
Lao Ma parodieert de enggeestige man van de straat, gefrustreerde professoren en pompeuze officials.
Hij snijdt thema’s aan als corruptie, onzedelijk gedrag, het verdorven hiërarchische systeem…
Zijn Lao Ma’s verhalen “fictie”?
“De themata van mijn verhalen weerspiegelen realia, ze zijn flashpoints van China’s huidige toestand. Niet alleen observeer ik, ik participeer ook aan mijn verhalen. (…) De menselijke gebreken die ik hekel, zijn niet alleen die van de anderen maar ook de mijne”.

Individuals
flash fiction by Lao Ma
Edited by Mark Kitto
Make-Do Publishing
ISBN 978-988-16775-3-2