Beiden komen naar Londen omdat Ma seniors overleden broer hem er een Chinese antique shop heeft nagelaten. Dankzij Eerwaardige Evans, die in China heeft geleefd, worden ze uiteindelijk toegelaten om te logeren bij een weduwe en haar dochter. Evans heeft de hospita ervan kunnen overtuigen dat ze in hun huis geen ratten zullen klaarmaken en geen opium zullen roken! De verhouding tussen de twee Ma’s en hun hospita met dochter vormt het wezenlijk bestanddeel van de roman.

De enggeestige Londense hospita’s van toen waren meestal oude vrijsters of weduwes die dankzij het verhuren van een kamer, de twee eindjes aan elkaar probeerden te knopen. Lao She’s eigen hospita’s, de zussen Parrot die in 18, Carnarvon Road woonden en hem onderdak gaven, beantwoorden aan de beschrijving in het boek…

Gewiekste juffertjes uit de jaren ’20, cafés en pubs, sport en dating, de alledaagse bezigheden van de Londenaars, dit alles gaat al snel deel uitmaken van het leven van de Ma’s.

Lao She’s gevoelens tov de Londenaars waren heel ambivalent. Zijn roman is een zware beschuldiging van hun arrogantie, hun asociaal gedrag, hun raciale en klasdiscriminatie en hun enggeestig patriotisme.

De ontknoping van de roman is ontleend aan een gebeurtenis die plaatsgreep tijdens lao She’s laatste jaar in Londen: het draaien van de film Piccadilly (1929). Een waar avontuurlijk verhaal!

De humor en de psychologie in dit boek maken dat de roman steeds nog heel lezenswaardig is.

Mr Ma and Son
Lao She
Vertaling William Dolby
Penguin Modern Classics 2013

Lao She, die tussen 1924 en 1929 als gastdocent Chinees aan de London University te Londen verbleef, schreef deze novelle voor een Chinees lezerspubliek.

Het is een met veel humor geschreven satire op de Londense maatschappij. Mr. Ma and Son is een medogenloos hekelschrift op alle vooroordelen die de Chinese communauteit van Londen (in Limehouse, East End Londen) moest ondergaan: Chinezen zijn slechts lelijke gele, snode, stinkende, gluiperige wezens.

Duivels met gele gezichten die opium roken, wapens smokkelen, moorden begaan waarna ze de lijken onder hun bed verstoppen en vrouwen verkrachten ongeacht de leeftijd.

Ze eten met chopsticks, serveren de soep op het einde van de maaltijd, drinken hun thee zonder melk en eten rijst zonder…aardappelen! Barbaren zijn het die het aandurven soep en thee te slurpen maar zich niet mogen ergeren aan de westerlingen die aan tafel met trompetgeluid hun neus snuiten…

De twee hoofdpersonen van de roman zijn Ma and Son: weduwnaar Ma en zijn zoon Ma Wei. Ma senior is een overblijfsel van het oude imperialistische China die de verfijne levenswijze van de mandarijnen in ere houdt. Hij is tegelijk een prachtige incarnatie van de Man Chinees uit die periode (Lao She zelf behoorde toe tot de Man ethnie die de kunst van een lui leven in ere hieldt). Ma junior, Ma Wei, integendeel wil de principes van het post-revolutionaire China toepassen voor een betere samenleving…