In 2003 zag ik op het jaarlijkse filmfestival in Brugge een aangrijpende film van Liu Bingjian, Cry Woman. Telkens als ik naar China ging, schuimde ik de DVD shops af op zoek naar dat pareltje: tevergeefs. Ik wist dat de film in China verboden is maar had al veel underground films in ‘gespecialiseerde winkels’ op de kop kunnen tikken. Maar van ‘kuqi de nüren’ had zelfs de meest alternatieve winkel nooit horen spreken…tot wanneer ik op de site van de Parijse boekwinkel Le Phénix de DVD eindelijk vond onder de ietwat ongelukkige naam ‘Les Larmes de Madame Wang’.

Ik bekeek de film een tweede maal en was nog meer opgetogen dan vroeger: dankzij mijn verblijven op platteland China had ik veel geleerd over de traditionele begrafenispraktijken.

De film Cry Woman gaat over een werkloze artieste die in de straten van Beijing CD’s en DVD’s in ’t zwart verkoopt. Af en toe gebruikt ze het dochtertje van haar buurvrouw als dekmantel om aan de politie te ontsnappen. Haar man, ook werkloos, verspilt de magere winsten van zijn vrouw tijdens eindeloze mah-jong spelen.
Op een dag loopt een spel mis en steekt Wangs man een andere speler een oog uit. Hij gaat onmiddellijk de gevangenis in en laat zijn vrouw achter met gokschulden en het buurmeisje van wie de ouders er van door waren om aan hun ellende te ontsnappen.
Wang verlaat Beijing en keert terug naar haar geboortedorp in Guizhou waar ze de hulp inroept van haar vroegere vriend, Youming. Youming stelt haar voor om een professionele klaagvrouw te worden tijdens begrafenisceremonies…

Klaagvrouwen zingen wanhopig aan het sterfbed van doden. Ze worden in dienst genomen door de familie zonder dat ze de overledene ooit gekend hebben. Ze moeten droefheid en berouw veinzen. Ze moeten dus goed kunnen simuleren: hoe beter ze dat doen hoe meer ze daarvoor zullen verdienen. Deze praktijk van twijfelachtige ethiek is in China sinds heel lang in zwang. Hoe meer men over de doden rouwt des te meer men eer en waardigheid oogst. Mevrouw Wang wordt heel snel meester in de simulatie…

Liu Bingjian (°1963) behoort tot de nieuwe stroming van ultra-realistische filmmakers. De hoofdrollen, Wang en Youming, worden meesterlijk vertolkt door niet-professionele acteurs. Dit sociaal realisme viel niet in de smaak van de Chinese censuur die de film in China verbood.
Een film die het waard is snel  bekeken te worden niet in het minst voor het zeer aangrijpende einde!

Chinese karakters zijn groot in aantal: het woordenboek Hanyu da zidian telt er niet minder dan 54.678!
Een van de manieren om die karakters te onthouden is ze te associëren aan pictografische beelden die hun betekenis illustreren.
De Chinese Rong Brand veranderde de Chinese namen van bekende bezienswaardigheden uit Beijing om ze levensecht te doen lijken!

Hieronder enkele voorbeelden…

Qianmen
Chinese naam:前门
Pinyin: Qianmen

De modernisering van Beijing en de constructie van de tweede metrolijn had het afbreken van de oude stadswallen voor gevolg. Gelukkig zijn vele poorten 门 gespaard gebleven, zoals de majestueuze Qianmen, de ‘Voorpoort’ van de Verboden Stad.
前 staat in de bovenste helft van de tekening, 门 staat onderaan.

Dazhong tempel
Chinese naam: 大钟寺
Pinyin: Da zhong si

Klokken zijn kenmerkend voor het oude Beijing. Deze tempel wordt de ‘Grote Klok Tempel’ genoemd.
Dit pictografisch beeld is heel speciaal omdat de karakters大 (groot)  en  寺  (tempel) zijn gebruikt om de klok te verbeelden; het karakter 钟 komt er niet in voor maar het geheel evoceert wel een klok!

Altaar des Hemels
Chinese naam: 天坛
Pinyin: Tiantan

Tiantan is een topattractie: het is de plaats waar de keizer, bemiddelaar tussen hemel en aarde, offers bracht en bad voor een goede oogst.
Bovenaan staat het karakter 天. Onderaan herkennen we het karakter 东 , het Oosten waarvan de betekenis voor mij niet duidelijk is, maar in het middelste deel staat duidelijk 坛, altaar.
Het geheel is heel gelijkend op het Altaar des Hemels!
Een meesterwerk van Chinese vernuftigheid!