At jij bij de Chinees al een zwaluwnestjessoep? Een échte, dus een dure zwaluwnestjessoep?

In China vind je die soep maar in bepaalde high-class restaurants, ze wordt aangezien als een ware delicatesse. Ze komt ook op het menu van enkele restaurants van Zuidoost Azië…

Deze soep wordt wel degelijk gemaakt van zwaluwnesten, maar het zijn geen nesten van alledaagse zwaluwen, wel van Aziatische gierzwaluw die ook nog de naam dragen van salangaan. De salangaan is een tropische vogel van Zuidoost Azië. Hij maakt zijn nest niet met twijgen en bladeren maar gebruikt zijn speeksel die hij vermengt met ander materiaal. Het zijn juist die speekselbrokjes die het gerecht zo duur maken.

Het eten van zwaluwnesten heeft een stimulerend effect op het lichaam en is heel voedzaam. Je immuunsysteem zou ermee verbeteren, het verzacht je huid en koelt je inwendige lichaamshitte af…

De populariteit van de zwaluwnestensoep gaat terug tot de Mingdynastie (1368-1644) en zou te danken zijn aan Zheng He.

Zheng He (1371-1435) was een eunuch, een hooggeplaatste eunuch die tegelijk admiraal was, en leefde onder de regering van Keizer Yongle.
Zheng He leidde verschillende expedities, onder andere naar de ‘Westelijke Zeeën’, Vietnam, Siam, Java…

Tijdens één van zijn expedities strandde zijn vloot op een eiland in Zuidoost Azië. Er viel niets te eten op dat eiland, Zheng He en zijn bemanning hadden grote honger. En toen ontdekten ze zwaluwnesten op dat verlaten eiland…en ze aten ze op.
Na hun nestfestijn voelden Zheng He en zijn matrozen zich vol energie, hun wangen werden rood.
Zheng He bracht enkele nesten mee naar Beijing, om ze aan Keizer Yongle te schenken en van dan af werden zwaluwnesten een populaire dis in de Verboden Stad.

Zo luidt de legende. Maar een feit is dat zwaluwnesten vanaf de Mingdynastie op grote schaal gebruikt werden in de traditionele Chinese geneeskunde.

Zwaluwnesten zijn schaars en moeilijk te reinigen, ze zijn dus heel duur.

Daarom is zwaluwnestensoep voor de Chinezen een statussymbool geworden en een cadeau dat op Chinees Nieuwjaar geschonken wordt.

 

In de Maison Européenne de la Photographie loopt een tentoonstelling van de werken van drie jonge fotografen: de Chinees Ren Hang, de Koreaanse Yoonkyung Jang en de Spaanse Coco Capitàn. Fotografen van drie verschillende nationaliteiten maar met eenzelfde rode draad in hun werk: hoe zit het met onze generatie die geconnecteerd is maar tegelijk ook cultureel gefragmenteerd? Ze voelen zich verloren in het tijdperk van de globalisatie.

De fotografen reageren daarop alle drie op een heel verschillende manier.

Ren Hangs werken zijn veruit de meest aangrijpende!

Ren Hang wordt in 1987 geboren in Changchun (Jilin). Zijn vader is een spoorman, zijn moeder werkt in een drukkerij.
Hij volgt marketing op de univ maar zijn studies boeien hem niet.
Hij begint dan zijn vrienden van de slaapzaal te fotograferen, op een heel geïmproviseerde manier. Deze spontaneïteit zal zijn kenmerk worden, alsook de eenvoud van zijn fototoestel: een kleine Minolta!

Ren Hangs voorbeelden zijn Shûji Terayama, figuur van de Japanse contracultuur van de jaren 1970, de Amerikaanse modefotograaf Terry Richardson en de Japanse fotograaf Nobuyoshi Araki.

Ren Hangs foto’s stralen frisheid en naïveteit uit: naakte meisjes en jongens poseren vaak met of nabij slangen of vogels.

Alhoewel Ren met zijn werk de Chinese regering niet wou provoceren, werd zijn oeuvre in China gecensureerd wegens het ‘pornografisch karakter’ ervan.
Zijn spontaneïteit en vrijheid van meningsuiting zullen van Ren het boegbeeld maken van de creatieve vrijheid.

Ren Hang was een ongeruste ziel en dat weerspiegelt zich in zijn werk. Zijn existentieel onwelzijn deelde hij onder de vorm van gedichten op zijn internetsite.
Hij werd depressief en maakte in 2017 een eind aan zijn leven.

Hij schreef: “Indien het leven een afgrond zonder bodem is, dan zal, wanneer ik spring, de val zonder einde ook een manier zijn van vliegen.”

 

De tentoonstelling loopt tot 26.05.2019 in de
Maison Européenne de la Photographie
5/7 rue de Fourcy
75004 Paris

Er is vaak een wachtrij want eens binnen geraak je heel moeilijk weer buiten!