Op 1 oktober 2019 was ik in Beijing en hoopte enkele evenementen op Tian’anmen te kunnen bijwonen. Bijvoorbeeld het heffen van de vlag met mijn Chinese vriendin Zhou Zhou. We zouden de nacht ervoor niet gaan slapen om zeker op tijd aan te komen. Wat waren we naïef! De laobaixing, het gewone volk zoals wij, werd de toegang tot het plein voor bijna een week verboden. De metro (lijn 1) stopte zelfs niet in de stations Tian’anmen Oost en Tian’anmen West.
Op 1 oktober was er een bijna drie uur durende parade, die we op CCTV1 hebben gevolgd! En de volgende dagen waren er continu activiteiten op het plein.

Zhou Zhou en ik besloten dus maar naar de film My People, My Country te gaan kijken. En deze was een voltreffer.

 

De film bestaat uit zeven delen, geregisseerd door zeven verschillende regisseurs waaronder de befaamde Chen Kaige en is speciaal gemaakt voor de 70° verjaardag van de PRC.

Het eerste deel (前夜, de vooravond) gaat over een ingenieur, Lin Zhiyuan, die in de nacht van 30 september 1949, het automatisch mechanisme voor het heffen van de vlag wil perfectioneren. De kijker wordt direct meegesleept door de race tegen de klok, die alles in het werk stelt om zijn doel te bereiken…

Daarop volgt het verhaal over China’s eerste atoombom…

Tijdens het derde deel,夺冠, de kampioen, zien we hoe de kleine Dong Dong in het Shanghai van de jaren ’80, zijn buren helpt om een wedstrijd te zien. Hij is de enige uit de buurt die een TV heeft, dus brengt hij de TV naar buiten maar moet gevaarlijke acrobatieën doen op het dak om de antenne in de goede richting in te stellen. Het gaat om de nationale vrouwelijke volleybalploeg die in 1984 de gouden medaille won.

Ook heel spannend, en heel actueel, is 回归, de terugkeer van Hong Kong naar China in 1997, met het precies op elkaar moeten afgestemd zijn van de Britse en de Chinese uurwerken!

 

Volgen een verhaal dat zich afspeelt tijdens de Olympische Spelen in 2008, de landing van de capsule Shenzhou 11 in 2016, en tenslotte de exploten van Lü Xiaoran, een vrouwelijke jet piloot, tijdens de Militaire Parade (2015) van de 70° verjaardag van China’s overwinning in de Tweede Sino-Japanse Oorlog.

Allemaal hoogtepunten uit China’s recente geschiedenis.

De film is wel heel nationalistisch, maar nooit overdreven sentimenteel.

My People, My Country is een kaskraker in China!

 

 

Vorige maand nodigde mijn vriendin Su Ren me uit om samen een tentoonstelling te bezoeken in het museum van de Verboden Stad in Beijing.
Su Ren is een artieste: ze schildert in de traditionele stijl ‘sanshui’ ofte ‘bergen en water’, en haar favoriete schilder is Qi Baishi ( 齐白石1864-1957 ).
Ik stemde enthousiast op haar uitnodiging in: ik zou een prima privé gids hebben!

We gaven elkaar afspraak, om 9 uur, aan de oostelijke poort van de Verboden Stad. Langs daar ga je binnen zonder een bezoek aan de hele Verboden Stad te moeten betalen. De tickets voor de tentoonstelling kocht Su Ren online; de dag voordien werden er niet minder dan 80.000 gekocht!

De themata van de tentoonstelling waren, naast enkele culturele relikwieën, rollen met bloemen en bomen en in de meeste gevallen natuurlijk ook kalligrafie. De rollen waren voornamelijk uit de Song-, de Ming- en de Qingdynastie.
Maar het meest bijzondere was dat deze werken, het bezit van de keizers, nooit eerder aan het volk werden getoond!

De werken werden in drie zalen tentoongesteld: 四十写生, ‘stillevens in de vier seizoenen’ met verfijnde realistische rollen, 清雅逸趣, ‘verfijnde en elegante smaak’ ter ere van geleerden  , 寓情寄意, ‘met beste emotionele groeten’ waar bloemen en bomen een weerspiegeling zijn van emoties en voorspoed…

Vele rollen dragen zegels, het zijn de zegels van de (verschillende) verzamelaars. Vele grote zegels behoren toe aan de keizer die zich niet inhield om ze in plaats van rond het werk ze op de tekening te plaatsen, vooral keizer Qianlong 乾隆 (1736-1795), vierde keizer van de Qingdynastie.

 

Ik leer dat, wanneer je het karakter 臣, chen, ziet, deze rol speciaal voor de keizer werd gemaakt, en dus van heel hoge kwaliteit is.
Ik leer dat de schilderijen vóór de Qing, 淡雅danya zijn, eenvoudig maar elegant terwijl deze uit de Qingdynastie, 富贵 fugui zijn, rijk en edel en dat de werken uit de Songdynastie (960-1279) de mooiste zijn…

 

Su Ren en ik brachten de hele dag door met het bewonderen van deze prachtstukken die op het einde van de maand terug naar hun bewaarplaats zouden terugkeren. Om 17 uur verlieten we de Verboden Stad, doodop maar zo gelukkig!