De film die Wang Bing reeds bekeken had op zijn smartphone en ter illustratie van zijn betoog koos, heet Stonewalling (石门).

De twintigjarige Lynn wordt door haar vriend aangezet een cursus te volgen in een school voor stewardessen en tegelijk ook Engels te leren. Haar vriend werkt als fotomodel en is dikwijls weg van huis.
Lynn is een heel gedwee jong meisje, bijna nog een kind, dat met alles instemt wat haar vriend haar vraagt. Tot wanneer ze ontdekt dat ze zwanger is en haar leven een heel andere wending neemt.

Lynn overweegt het kind te houden, haar vriend zet haar aan tot abortus. Ze liegt hem voor dat ze dit gaat laten doen en vertrekt naar haar ouders die een obstetrische kliniek runnen.

Naarmate de tijd verstrijkt, verandert ze van gedachte en beslist ze het kind te dragen en weg te geven. Maar de Covid slaat toe en alles gaat niet meer zo gemakkelijk…

Stonewalling is een weergave van het leven van een jong meisje in het moderne China. De filmmakers benadrukken in het begin van de film hoe Lynn afgesneden van haar omgeving leeft, en hoe ze afhankelijk is van haar vriend, als het ware door hem geschapen.

Als Lynn bij haar ouders woont ziet ze haar moeder Vitality Cream verkopen: dit is een belangrijk deel van de film waarbij het concept van multi-level marketing grondig aan bod komt. Een tweede belangrijke focus is het concept van de ovule donatie, heel populair geworden bij de jonge Chinese meisjes. Een derde accent wordt gelegd op de gig-economie, waarbij bedrijven korte termijn contracten aangaan met onafhankelijke werknemers om tijdelijke projecten op te vangen.

De film, voorgesteld op de Venice International Film Festival, is het werk van een jong koppel: de Chinese Huang Ji en haar man, de Japanse Ryuji Otsuka. Huang Ji vertelt dat haar moeder als verloskundige haar dikwijls meenam om bevallingen maar ook abortussen te zien.
Het koppel schreef het scenario over de zwangerschap van deze jonge vrouw, die ze gedurende tien maanden filmden.

De film duurt 147 minuten, het is dus een lange film maar op geen enkel moment keek ik op mijn uurwerk! Een prachtige art-house movie!

Wang Bing: State of Cinema 2022 (1)

Vorige maand kwam de filmmaker Wang Bing (王兵 ° 1967 ) naar Bozar in Brussel. Hij gaf er een boeiende lezing , in het Chinees, over de huidige staat van de Chinese onafhankelijke film.
Wang Bing wordt aangezien als één van de meest vooraanstaande documentairemakers.
Mijn man en ik zagen op een filmfestival in Antwerpen, Tie Xi Qu铁西区, West of the Tracks (2002), zijn negen uur lang durende documentaire. Het gaat over de teloorgang, rond de eeuwwisseling, van de zware industrie en zijn impact op de arbeiders en hun families in het Tiexi district in Shenyang: een meesterwerk!
Wang Bing richt zijn werk volledig op de veranderingen die plaatsvinden in de Chinese samenleving. Hij werkt zelfstandig en maakt gebruik van een digitale camera. Naast zijn documentaires maakt hij ook video-installaties , zoals Crude Oil, een film van 14 uur, fictiefilms en fotografie.

Hier volgt dan zijn lezing, door Sis Matthé vertaald uit het Chinees.

In mijn volgende blog bespreek ik de film die Wang Bing zijn toeschouwers wou laten zien ter illustratie van dit betoog.