In China wordt veel konijnenvlees gegeten, vooral in de provincie Sichuan, en meer bepaald in de stad Chengdu. Naast het feit dat elk jaar meer dan 200 miljoen ton konijnenvlees worden geproduceerd, moet China er ook uit Frankrijk importeren.
Maar…niet alleen het vlees van de konijntjes is populair, ook hun koppen zijn zeer gewild! De regel is dat het konijn niet ouder mag zijn dan zes maanden.

Vanwaar komt de traditie om konijnenkoppen te slurpen?
Vele jaren geleden verkocht een door een familie gerund restaurantje in Chengdu lekkere hotpots. Maar de zoon des huizes was verlekkerd op de kliekjes van konijnenkoppen en wou niets anders eten. Zijn moeder stelde speciaal voor hem een recept op punt: konijnenkoppen in een speciaal home made sausje. Totdat de klanten het bestaan van dit gerechtje ontdekten en het ook eens wilden proeven. Het had succes bij de klanten en werd zo populair dat de kokkin stopte met de verkoop van haar hotpots en uitsluitend konijnenkoppen begon te verkopen.
Het gerechtje werd een lokale delicatesse en werd eerst ‘s nachts als street food verkocht. Door zijn groeiende populariteit vond het ook zijn plaats in dag stalletjes en nu zelfs ook in restaurants.

Hoe eet je konijnenkopjes?
Vooreerst kraak je de schedel open, dan duw je de ogen eruit en vervolgens slurp je de hersenen, de tong en de wangen op. Daarbij drink je een fris biertje.

En…hoe heet het smullen van die delicatesse in het Sichuanees?
啃兔头 ken tutou: konijnenkop afkluiven.
Nu betekent ken tutou eveneens ‘zoenen’.
Waarom? Omdat al dat slurpen en zuigen ook plaatsgrijpt bij een French Kiss!

Om het nieuwe maanjaar in te luiden bracht de Chinese post een nieuwe postzegel uit: een blauw konijn getekend door de beroemde Chinese kunstenaar Huang Yongyu.
De reacties van de Chinese bevolking waren niet unaniem: velen vinden dat het konijn, met zijn blauwe kleur en rode ogen, een duivelachtige air heeft, anderen vinden hem snoezig.

Op de sociale media zijn de reacties heel gepassioneerd: “ In volle Covid epidemie is dit konijn, met in de ene poot een stylo en in de andere poot een zakboekje met het dodental, angstaanjagend!”
Anderen vinden dit konijn: “Een nieuwe vorm van kunstuiting.”

Griezelig of snoezig, deze postzegel  die uitkwam op 5 januari, was reeds uitverkocht voor het einde van de dag!

Aan allen, een heel gelukkig jaar van het waterkonijn!