Mandchurian Tiger, geregisseerd door Geng Jun, was de openingsfilm van Made in China Festival Ghent. Door onvoorziene omstandigheden miste ik die dag de film maar zag hem later op You Tube!

De film kreeg op het Internationaal Filmfestival van Shanghai 2021 de prijs van de beste fictiefilm. Hij is de vijfde langspeelfilm van Geng Jun.

Het verhaal speelt zich af, ’s winters, in een mijnstadje in Heilongjiang, de meest noordelijke provincie van het vroegere Mantsjoerije.
Hoofdpersonage is Xu Dong, een bestuurder van een steenkoolwagen. Hij danst gestaag op het slappe koord tussen zijn hoogzwangere vrouw Meiling en vriendinnetjes, waaronder Xiaowei. Hij heeft ook een hond waar hij dol veel van houdt maar die Meiling weg wil vóór de geboorte van haar kind. Xu Dong laat zijn hond achter aan Ma Quanli, een projectontwikkelaar die tot over zijn oren in de schulden zit.

Tot enerzijds Xu Dong ontdekt dat Ma zijn hond heeft gedood en gekookt om zijn schuldeisers te verwennen…

Tot anderzijds Meiling een geverfd haar op de jas van haar man vindt en op zoek gaat naar Dongs vriendinnen…

De film werd gedraaid in de mijnstad Yilan, Heilongjiang, bij de grens met Rusland en niet ver van Hegang, de geboorteplaats van regisseur Geng Jun. De film, die zes jaar lang werd voorbereid, werd op twee maanden gedraaid: van december 2018 tot januari 2019 maar covid en lockdown maakten dat de montage tien maanden in beslag nam.

Op het einde van de film verschijnt een mandchurian tiger in een zoo: een wreed en ongetemd wild dier van een zeldzame soort en dus kostbaar. Maar hij is gedoemd tot eenzaamheid. Geng Jun vergelijkt zijn situatie met die van de mens in dezelfde conditie en stelt zich de vraag: zou de mens ook in staat zijn zijn wreedheid terug te vinden indien hij weer vrijgelaten wordt? Vandaar het motto van de film:
“Iedereen is als een Mandchurian tiger in een kooi.”

Een aangrijpende movie, meesterlijk vertolkt en die je, zoals eerder gezegd, nu het festival op zijn einde loopt, toch nog gratis kunt zien op You Tube!

Gisteren zag ik, in het kader van de vierde editie van Made in China Festival Ghent, een eerbetoon aan de Sichuan opera: Johnny Ma’s film ‘To live to sing’ (2019).
De film gaat over de laatste dagen van een operatroep in een wijk van Chengdu, Sichuan. Bulldozers vernietigen elke dag een andere straat, overal verschijnt het karakter 拆, te vernietigen, op oude gebouwen, waaronder dat van de operatroep. Sichuan opera telt slechts nog bejaarden onder zijn publiek en is gedoemd om te sterven want de jeugd toont geen interesse. Maar  voor de troep is ‘zingen onafscheidbaar van leven’.

Johnny Ma (马楠) werd gevraagd een film te maken gebaseerd op een documentaire  ‘Een volksopera troep’, het drie maanden lange relaas van het dagelijkse leven van een operatroepje in een wijk van Chengdu. Deze docu herinnerde Ma aan een film van Yasujirô Ozu: ‘Ukigusa’, hij was meteen bekoord. Hij stemde in en besloot de film te draaien met de operazangers zelf en op dezelfde plek. Daarvoor organiseerde Ma een voorstelling om de twee dagen en liet daarbij het publiek van toen terugkomen, het echte theaterpubliek.

De acteurs spelen dus hun eigen rol. De hoofdactrice, Zhao Li, heet in het echte leven Zhao Xiaoli. Ze is aanwezig in bijna alle scènes van de film en ze heeft een ongelooflijke ‘présence’.

Ma’s grootmoeder was gepassioneerd door Sichuan opera (Kunqu 昆曲) en gaf haar kleinzoon haar passie door.

Met deze film wil Ma de échte opera tonen, hij wil ook tonen ‘in welke mate verandering een mens bang kan maken’.
Een meesterwerkje!