In 2019 worden drie Chinese prostituées in het Parijse Belleville vermoord. De prostituees lijden er steeds meer onder geweld en agressie. Deze kleine gemeenschap van Chinese sekswerkers besluit zich te beschermen door het oprichten van  een zelfhulpgroep: les Roses d’acier. De roos staat symbool voor vrouwelijkheid; acier, staal, staat voor dapperheid.

Juridische ateliers, het uitdelen van alarmtoestellen, een solidariteitskas…zullen bijdragen tot een betere bescherming.

Rémi Yang (1996), geboren uit een Chinese vader en een Franse moeder, is een onafhankelijke journalist die op maatschappelijke kwesties werkt. Dankzij volharding en misschien ook het feit dat hij half-Chinees is, lukt het Yang om zich in deze heel gesloten kring te introduceren. In zijn boek hierover volgen beschrijvingen van het dagelijkse leven en werk van de seks werkers, de taalbarrière, de perversiteit van de klanten, het heimwee naar hun familie.
De vrouwen, haast allen van middelbare leeftijd of zelfs nog wat ouder, kwamen naar Parijs om de levensstandaard van hun familie in China te verbeteren dankzij hun harde werk en een eerbare job; de mensensmokkelaars van de ‘reisagentschappen’ deden hen geloven dat er volop werk was en dat geld heel gemakkelijk werd verdiend. Heel snel kwamen deze vrouwen tot het inzicht dat dit een utopie was en besloten ze  te gaan werken als prostituée om snel veel geld te verdienen en zo vlug mogelijk naar China thuis te keren om er een of andere handel of restaurant te starten.

Vreugde en solidariteit komen in dit boek ook aan bod. Yang vertelt in een interview dat hij samen met hen in een eettentje in Belleville ging eten en dat na het delen van lekkere schotels en heel wat Tsingtao biertjes zijn ‘journalisten vernisje’ steeds meer afschilferde. De samenkomst werd bijna een familiaal moment waar veel werd gelachen; hij voelde zich omringd door Chinese tantes!

Roses d’acier
Chronique d’un collectif de travailleuses du sexe chinoises
Rémi Yang
Editions Marchialy, groupe Delcourt, 2023