Na drie uur vliegen vanuit Beijing landden we in Xiamen, in de provincie Fujian. Het was al nacht. Ik kreeg dadelijk een WeChatberichtje van de chauffeur die ons naar ons Westin Hotel zou brengen.

‘s Anderendaags vroeg verlieten we, samen met onze privé gids Xiao Hu, Xiamen: de boot zou ons brengen naar het eilandje Gulangyu 鼓浪屿, bekend als het ‘piano-eiland’.
Dit eilandje heeft een mix van drie culturen: de Christelijke, de Zuid-Aziatische en de Minnan cultuur van het zuidelijk deel van Fujian.
Tijdens de Mingdynastie (1368-1644) heette het eiland Yuanshazhou  en waren de troepen van Koxinga er gelegerd. Koxinga was een prominent leider van de anti-Qingbeweging: hij streefde naar een restauratie van de door de Mantsjoes verdreven Mingdynastie.
Zijn echte naam was Zheng Chenggong 鄭成功. Die had hij gekregen van de keizer van de Zuidelijke Ming. Dit waren de Ming-loyalisten die zich na de overname door de Qing verzetten tegen het nieuwe bewind. Zijn tijdgenoten noemden hem Guoxingye 国姓爷 ( keizerlijke achternaam) die door de Europeanen verbasterd werd tot Koxinga. Een groot standbeeld van Koxinga staat op een rots van het eiland en kijkt uit over de zee in de richting van Xiamen.

In Gulangyu zijn er geen auto’s: alles wordt te voet gedaan. We deden die dag dan ook meer dan 17.000 stappen.

De bewoners van het eiland hebben hun tradities behouden. We woonden een concert van Minyue bij, een poppenspel voorstelling en we aten heerlijke zeevruchtenschotels.

We bezochten ook het pianomuseum, waar ’s werelds grootste en meest spectaculaire pianocollectie te bewonderen valt.

Het museum bestaat uit twee aparte gebouwen in de feeërieke Shu Zhuang Garden waar meer dan 70 antieke, prachtige piano’s, van miniatuur kindermodellen tot hele grote piano’s met inlegwerk met hout en parelmoer tentoon zijn gesteld.

We overnachtten in een leuk hotel aan de baai.