4. Mongoolse folklore

Vandaag maken we kennis met de Mongoolse folklore;

De auto brengt ons in een groots ‘grasslands’landschap naar Heishantou. In de verte zien we een karavaan kamelen; ik zal later vernemen dat er in (Binnen)-Mongolië ook kamelenvlees wordt gegeten en dat er gekookt wordt met kamelenvet. De Mongoolse gerechten behoren zeker niet tot de meest verfijnde Aziatische keuken maar geven je genoeg calorieën om harde winters te doorstaan.

We betreden een grote yurt en mogen kiezen uit tientallen kostuums: we zullen er één dragen voor een ‘Mongoolse beleving’. Getooid in ons prachtige klederdracht, hoed incluis, rijden we eerst in een minikaravaan van kleine squads door de open vlakte, als was het een groen tapijt, tot bij de kamelen.

We mogen ook proeven van Mongoolse yoghurt en zoetigheden.
Nadien wonen we een lokaal concertje bij en eindigen met het voederen van lammetjes: het was lang geleden dat ik nog een papfles in handen had!

Het is tijd om naar onze nachtbestemming te gaan. We brengen onze kostuums terug en zijn blij weer in jeans en T-shirt te mogen rondlopen: bij 35 graden in volle zon begonnen we wel wat te zweten! We komen aan in Chenba’erhuqi en krijgen een mooie yurt toegewezen: een comfortabele tent met een leuke washok.
Snel, naar het avondspektakel! Op een uitgestrekte vlakte wonen we een performance bij van Mongoolse paarden en hun acrobatische rijders: ze beelden het ontstaan van Mongolië uit en de daarmee gepaard gaande veldtochten, huwelijken, overlijdens…het is grandioos!

Na een avondmaal weggespoeld met sterke alcohol van 60 graden gevolgd door een dansfeest met kampvuur, mogen we eindelijk naar onze yurt.
Een zalige nacht!

       3.   Caoyuan- the grasslands

De nachttrein brengt ons ’s anderendaags vroeg in de morgen naar Haila’er. We worden er door onze gids en chauffeur verwelkomd met een blauwe sjaal.

Na een lekker ontbijtje rijdt onze 4X4 door de grasslands en we arriveren in een prachtig woud bebost met uitsluitend slanke, witte berken. De witte berk staat in China ook bekend als de ‘boom van de onschuld’. Daar wonen de Ewenki, een van de 56 Chinese minoriteiten, in hutten gemaakt van berkenschors. Onze wandeling is sprookjesachtig.

We rijden door prachtige landschappen, en krijgen plots een berichtje van Proximus: beste Proximus-klant, prettig verblijf in Rusland!… we rijden immers langs de grens met Rusland, in noordelijke richting naar Enhecun waar we zullen overnachten…in een soort reusachtige logcabin!

Van buiten lijkt het op een Canadees complex, gemaakt van boomstammen. De kamers zijn spartaans ingericht, ik bedoel daarmee: een bed, een rustieke zetel en in een hoek een soort prefab badkamertje met lavabo, douche en twee handdoeken. OMG! Het is er koud en vochtig dus steek ik de airco aan: die ons wat gaat verwarmen. Het reisagentschap had ons verwittigd dat het comfort van de hotels in Binnen-Mongolië ‘rudimentair’ is. Ik troost me met de gedachte dat we onze volgende nacht in een yurt doorbrengen.