In tegenstelling met vele andere Tibetaanse schrijvers, onder wie Pema Tseden, die maar later naar het Chinees overstapten, verkoos Tsering Norbu van in den beginne in het Chinees te schrijven. Daarmee wilde hij een breder publiek bereiken.

Tsering Norbu zag het licht in 1965 in Lhasa, in een kleine courtyard nabij Barkhor Street. Barkhor Street ligt in het oude gedeelte van Lhasa, en wordt bewandeld door de pelgrims die zich naar het Jokhang klooster begeven. De pelgrims kwamen en komen nog steeds uit de Kham en de Amdo en laten zich bij elke stap op de grond vallen. Vele anderen lopen er rond met hun gebedsmolen. Dagelijks worden hier nog duizenden boterlampen aangestoken in de paviljoens langs de Barkhor Street. Dit alles heeft Norbu tijdens zijn kinderjaren een heel diepe indruk nagelaten. Dit moeten we ons voorstellen op de achtergrond van zijn verhalen.

In 1981 start hij zijn studies Tibetaanse literatuur aan de Universiteit van Tibet waar hij ook Shelley, Keats en Shakespeare leert kennen.
Vijf jaar later studeert hij af. Hij schrijft dan zijn eerste gedicht: Ode aan de nacht, geïnspireerd door de Ode aan een nachtegaal van Keats met de vereniging met de natuur, de dood en de vergankelijkheid der dingen als themata.
Nadien geeft hij zes jaar les in de Tibetaanse taal (!), o.a.in de Postal Services School. In die periode schrijft hij zijn eerste novella: De schipper van Lhotse, gepubliceerd in 1992 in het literair tijdschrift Literatuur van Tibet.

Tijdens de grote economische hervormingen verliest Norbu zijn baan. Hij brengt zijn tijd door in theehuizen en kroegen tot zijn moeder hem tot de orde roept.

Volgt dan een job in de Tibet Daily, eerst als vertaler nadien als redacteur. Ook schrijft hij een aantal novellen die in Literatuur van Tibet verschijnen.
Tijdens een korte opleidingsperiode aan het Lu Xun Instituut ontdekt hij dat een novella meer inhoudt dan gewoon een verhaaltje schrijven. De Chinese schrijver Yan Lianke maakt er een grote indruk op hem.

De Moordenaar, Grens, Amerika, Het Schaap gered van de dood, Kortverhaal, Goddelijk…zijn maar enkele van Tsering Norbus talrijke publicaties.

Hij is nu redacteur van Literatuur van Tibet en betreurt, in het Chinees, de verdwijning van de typische Tibetaanse orale traditie zoals het Lied van Koning Gesar, wat een anachronisme is. Ook heeft hij het over de verscheurdheid van de Tibetanen tussen de nostalgie van hun verleden en de snel veranderende Chinese maatschappij waarvan ze nu deel uitmaken.