Lao She, die tussen 1924 en 1929 als gastdocent Chinees aan de London University te Londen verbleef, schreef deze novelle voor een Chinees lezerspubliek.

Het is een met veel humor geschreven satire op de Londense maatschappij. Mr. Ma and Son is een medogenloos hekelschrift op alle vooroordelen die de Chinese communauteit van Londen (in Limehouse, East End Londen) moest ondergaan: Chinezen zijn slechts lelijke gele, snode, stinkende, gluiperige wezens.

Duivels met gele gezichten die opium roken, wapens smokkelen, moorden begaan waarna ze de lijken onder hun bed verstoppen en vrouwen verkrachten ongeacht de leeftijd.

Ze eten met chopsticks, serveren de soep op het einde van de maaltijd, drinken hun thee zonder melk en eten rijst zonder…aardappelen! Barbaren zijn het die het aandurven soep en thee te slurpen maar zich niet mogen ergeren aan de westerlingen die aan tafel met trompetgeluid hun neus snuiten…

De twee hoofdpersonen van de roman zijn Ma and Son: weduwnaar Ma en zijn zoon Ma Wei. Ma senior is een overblijfsel van het oude imperialistische China die de verfijne levenswijze van de mandarijnen in ere houdt. Hij is tegelijk een prachtige incarnatie van de Man Chinees uit die periode (Lao She zelf behoorde toe tot de Man ethnie die de kunst van een lui leven in ere hieldt). Ma junior, Ma Wei, integendeel wil de principes van het post-revolutionaire China toepassen voor een betere samenleving…