5 Weeks in Beijing (6)

Hutongs (2)
胡同

Reeds van bij de oprichting van de Volksrepubliek China (1949) oordeelde het bestuur van de stadsplanning dat de historische stad niet kon voorzien in de noden van een metropool van de twintigste eeuw. Daarbij kwam dat de Communistische Partij de ontwikkeling van het land wilde bespoedigen en dus nadruk legde op productie en dus op vlotter en sneller transport.

Mao Zedong wou een nieuwe stad bouwen op het oude Beijing. De wallen van de Verboden Stad werden behouden maar de historische stadsmuren werden in de jaren 1950 vernield om plaats te maken voor de eerste ring rond de stad (deze ring wordt 2° ring genoemd, de wallen van de Verboden Stad worden beschouwd als “1° ring”). Vooraanstaande architecten uit die tijd hielden een betoog dat het beeld van de oude stad moest bewaard blijven als een schat die de weerspiegeling zou zijn van de waarden van het oude China. Het nieuw administratief centrum moest ten westen van de stad worden gebouwd maar hun betoog werd weerlegd.Zo werd Chang’an Avenue verbreed om transport van goederen en ruw materiaal te vergemakkelijken.

Een ander negatief gevolg van Mao’s urbanisatieplannen was dat de Partij zo gefocused raakte op een snelle industrialisatie dat er geen aandacht werd geschonken aan het probleem van de huisvesting. Met als konsekwentie dat,door de snelle groei van de bevolking en de toeloop naar de hoofdstad, dit probleem steeds maar toenam en de courtyards door steeds meer gezinnen werden bewoond.

Tijdens de Culturele Revolutie werd de hoofdstad daarbij nog overspoeld door de mingong, plattelandbewoners die als heel goedkope werkkrachten in de bouwsector werden gerecruteerd. Deze mingong bouwden informele barakken in de binnenkoeren van de courtyards wat een overpopulatie aldaar en in de hutongs met zich meebracht en leidde tot gebrek aan ventilatie en zonlicht.

Het slopen van hele hutongwijken en hun courtyards werd dus noodzakelijk in de strijd tegen verkeerscongestie en ter herstel van hygiëne (lopend water, goede ventilatie, zonlicht).
Voor veel vastgoedmakelaars en investeerders was en is nog altijd “de sanering van de hutongs” synoniem van “goudmijn”.

Er worden steeds nog hutongwijken afgebroken om aan de bevolking en aan de wereld een modern beeld van de stad te geven: in het kader van de Olympische Spelen van 2008 werden de hutongs gelegen voor Qianmen onverbiddelijk gesloopt. Olivier Meys, een Belgische cineast die nu in Beijing woont, maakte een prachtige documentaire film in de hutongs van Qianmen (Qianmenqian 前门前). De verdwijning van de historische hutongs en de verplichte verhuizing van vele bejaarde bewoners laten de kijker niet onberoerd.

Op de plaats van de vroegere hutongwijk is er nu een brede straat “à l’ancienne” aangelegd. Toeristen worden er met een tremmetje onder belgerinkel van het ene eind naar het andere eind van de straat gereden. Disneyland in Beijing!
Onder druk van verschillende instanties heeft het stadsbestuur besloten bepaalde hutongwijken te beschermen. Ze zouden dus moeten kunnen voortbestaan, mits bepaalde renovaties…