Yue opera (2)

In het feodale China werd het de vrouwen verboden om op scène te acteren. Vroege Yueju’s werden dus uitsluitend door mannen gespeeld. Op het einde van de Qingdynastie begonnen ook vrouwen in een opera te acteren, althans in de Peking opera. Dit werd al snel heel trendy en beïnvloedde aldus de introductie van actrices in de Yueju. De ‘allemaal vrouwen’ opera’s had tot gevolg dat de meeste opera’s zich beperkten tot liefdesverhalen zoals de ‘Droom in de Rode Kamer’, de ‘Legende van de Witte Slang’ enz.

yueju 2

Na de stichting van de Volksrepubliek China werden deze privaat gerunde troepen staatseigendom. De opera was toen in volle bloei. Tijdens de Culturele Revolutie (1966-1976) werden de Yuejutroepen vervolgd en ontbonden.

Met de openingspolitiek van Deng Xiaoping werd deze opera in ere hersteld. In 2006 werd de Yue opera een deel van de Unesco Cultural Heritage.

De muziek van de Yueju is elegant, delicaat, en drukt de gevoelens van de acteurs uit. Er wordt gezongen in het Cantonees dialect. Chinese percussie instrumenten als yang qin, erhu, zhonghu maar ook westerse muziekinstrumenten als viool en cello maken deel uit van het orkest.

De kostuums zijn elegant en verfijnd van kleur. Ze refereren naar mooie dames uit de traditionele schilderkunst. Ze verschillen van de soms schreeuwerige kleuren en de (met triviale details geladen) kostuums van de traditionele opera. Er worden hier ook geen maskers gebruikt.

yueju 2bis

Men neemt aan dat, indien de Yueju Shengzhou niet verlaten had om werkgelegenheid te zoeken in het nabije Shanghai, hij ofwel niet meer zou bestaan ofwel slechts tot een dorpsoperaatje zou zijn herleid. Shanghai verleende de Yue opera de artistieke bodem waarop hij zich kon ontplooien tot een levendig en schitterend spektakel waarvoor hij vandaag zo geapprecieerd wordt. Daarom noemen vele Chinezen hem…Shanghai opera!